Dag 59 – maandag 30 juni
We verkennen de omgeving, zoeken de beste weg om naar de berg Jested te gaan en bezoeken de stad Liberec. Marcel wil daar in ieder geval een Action bezoeken voor batterijtjes, maar de rest van Liberec is zeker de moeite waard. Ook hier een autovrij centrum, prachtige gebouwen overal waar je kijkt en een aantal mega-winkelcentra (met airconditioning, wel zo lekker met die hitte). Het raadhuis is echt overdonderend mooi. We lopen even een stukje naar binnen en zien een mooi beschilderd plafond en gebrandschilderde ramen. Er staan borden dat op enkele dagen in de zomer rondleidingen worden verzorgd. Jammer genoeg nu nog niet en we zijn niet brutaal genoeg om gewoon door te lopen.
Dag 60 – dinsdag 1 juli
We gaan naar de berg Jested, waar bovenop de berg een grote uitzichttoren is gemaakt. De berg is onderdeel van een bergkam die de waterscheiding vormt voor het water in de rivieren die naar de Noordzee danwel naar de Oostzee vloeien. Normaal gesproken zou je met een kabelbaan naar boven kunnen, maar die is buiten werking. We rijden nu naar het hoogste punt dat nog met de auto vrij bereikbaar is en lopen dan verder naar de top.
We lezen dat het gebouw een architectuurprijs heeft ontvangen. Het is zeker een heel bijzonder gebouw, je kunt zien dat het in de jaren 70 is neergezet: enerzijds qua stijl, anderzijds dat het inmiddels wel aan goed en groot onderhoud toe is. Als je goed kijkt, zie je stukken van het beton afbrokkelen. Maar verder is het inderdaad heel bijzonder: het zou zo in een James Bond film van rond 1970 kunnen passen!
In het gebouw zit een hotel, restaurant en een bistro. Wij drinken er koffie met een muffin erbij, ter ere van mijn verjaardag terwijl we genieten van een magnifiek uitzicht rondom. We pakken de telefoon met google maps erbij en kunnen zien dat we niet alleen Liberec zien, maar ook Duitsland en Polen. Duitsland heeft zo te zien een kerncentrale lekker dicht bij de grens gezet (bekend fenomeen) en een heleboel windmolens. We boffen dat het zo mooi helder is!
Dag 61 – woensdag 2 juli
Het is heet, dat lijkt ons goed voor een kasteelbezoek. We gaan naar Frydland, een kasteel dat net als in Ceske Krumlov (dag 18 e.v.) is geïntegreerd met de rotsen. Het is een imposant oud kasteel, met een uitbreiding die in de renaissance is toegevoegd. Wij kiezen voor een rondleiding in het oudste deel. Ze bieden hier een audiotour aan die je met een QR-code op de telefoon kunt zetten. Marcel heeft oortjes mee, dus we kunnen de Tsjechische gids laten praten en lopen met haar mee door de verschillende zalen. We horen over de geschiedenis van Wallenstein, die een tijd eigenaar was, maar is vermoord. De eerste keer lazen we hier al over in de Praagse Burcht en in andere kastelen hoorden van eigenaren die waren beloond voor de moordaanslag. Het is een uitgebreide en interessante rondleiding, met veel zalen, een zeer uitgebreide wapenkamer en ook wat curiositeiten, zoals een struisvogelei, een enorme pijpenverzameling en de legeruniformen van de verschillende eigenaren. Eén van hen is onderscheiden in de orde van het gulden vlies. Is dat niet iets Nederlands?
Het is heet, de temperatuur loopt op naar 34 graden we slaan het bekijken van de plaats Frydland over en rijden terug naar de camping. Het is fijn dat we op een camping onder de bomen staan en er een zwembad is om af te koelen.
Dag 62 – donderdag 3 juli
We zoeken iets dichtbij, mede in verband met de hitte. Het wordt de plaats Jablonné v. Podjestedi, waar een mooi klooster met kathedraal moet zijn en ook dichtbij het kasteel Lemberk. Het klooster blijkt niet te bezichtigen, maar de kathedraal is open. Van buiten zag het er op de foto’s in het boek uit 2004 duidelijk beter uit dan nu, maar van binnen heeft het al een uitgebreide opknapbeurt ondergaan, die deels nog bezig is. Er zijn prachtig beschilderde plafonds en de kerk wordt liefdevol onderhouden door de nonnen. Als wij er zijn loopt een non (echt nog in ouderwets habijt) alle bloemstukken na om de oude bloemetjes te verwijderen.
Het stadje zelf stelt verder niet zoveel voor, er zijn zelfs veel panden die hard aan onderhoud en een verfbeurt toe zijn. Er is zware industrie hier (cementfabriek) en dat zet z’n stempel po de plaats. We gaan dus snel verder naar het kasteel, dat even buiten het stadje ligt. Daarvoor moeten we de auto parkeren en nog een stuk bergop lopen (heet!!). Ook hier geldt: verschillende soorten rondleidingen, allemaal in het Tsjechisch waarbij boekjes met Duitse of Engelse tekst beschikbaar is. We kiezen voor de rondleiding door het oudste deel van het kasteel. Ook dit kasteel was eerst van Wallenstein, dus we horen/lezen weer het verhaal over de aanslag op hem en over de eigenaren die daarna het kasteel bezaten. Het meest bijzonder is een plafond in de ontvangstzaal waar allemaal fabels op zijn afgebeeld. De tekst staat er in het Duits bij, hierbij zijn wij in het voordeel ten opzichte van de Tsjechische leden van de rondleiding. Ook hier vond onteigening plaats in de communistische tijd en heeft de familie van de laatste eigenaren nooit meer hun eigendom opgeëist waardoor het kasteel staatseigendom bleef. Dat heeft het voordeel dat het wel heel goed wordt onderhouden!
Dag 63 – vrijdag 4 juli
We trekken vandaag verder naar een kleine camping in Duitsland net over de Tsjechische grens, om van daaruit “Saksisch Zwitserland” te bekijken. Het is eigenlijk één gebied, dan in Tsjechië “Tsjechisch Zwitserland” wordt genoemd. Het bestaat uit rotsformaties van basalt, die in de oertijd (Tertiair) zijn ontstaan, mede door vulkanische werking en daarna zijn uitgesleten waarna bijzondere vormen zijn ontstaan. De weg naar de camping toe leidt ons door prachtige bossen en bij de grensovergang zien we weer welke zaken in Tsjechië kennelijk beter of goedkoper zijn: we zien een hele rij tuincentra met ontzettend veel bloeiende planten, en zaken die drank en sigaretten aanprijzen. Zelf hebben we gezorgd dat de tank vol zit, want Tsjechische benzine is aanmerkelijk goedkoper dan Duitse.
De camping wordt gerund door een bejaard echtpaar, geholpen door de rest van de familie. Het is even puzzelen, maar we zien gaandeweg dat er 4 generaties rondlopen en iedereen helpt hier en daar mee.
Dag 64 – zaterdag 5 juli
We gebruiken deze dag om Sebnitz te bekijken: een klein stadsplein met een “Information” die nog net tot 12 uur open is. ’s Middags rijden we nog naar Bad Schandau om daar een wandelkaart van de omgeving te kopen en te kijken langs de Elbe. Daar is een lange rij monumentale hotels en ook het startpunt van de Kirnitzchtalbahn, een ouderwetse 1 meter-spoor-trammetje dat door het Nationale Park loopt. Dat willen we later deze week nog doen. We vermoeden dat het op zondag een gekkenhuis is met de mensen uit de omgeving, dus dat stellen we nog even uit.
Dag 65 – zondag 6 juli
Vandaag maken we, ondanks de hitte, een uitstap naar Hrensko, een plaats net weer over de grens naar Tsjechië. We willen de natuurlijke brug zien, die gevormd wordt door een rotsformatie. We hadden al gelezen dat we daarvoor nog een stuk moeten lopen. We pakken het zo efficiënt mogelijk aan. Nadat we door Hrensko hebben gelopen, een plaats die eigenlijk alleen bestaat uit pensions, restaurants en een ongelooflijke hoeveelheid stalletjes met de meest afzichtelijke toeristenmeuk en ramsj-kleding die allemaal door Vietnamezen worden gerund, besluiten we door te rijden naar Mesna Loudi en van daaruit de bus terug te nemen naar het startpunt van de wandeling. Die begint met een breed pad, dat gaandeweg smaller wordt, overgaat in een hobbelig keienpad en steiler en steiler wordt. Na een uur zijn we boven, waar ook een restaurant is en dan blijkt dat we moeten betalen om door te kunnen en ook uitzicht te krijgen op de brug (!!). Voor ons senioren maar 50 kronen (2 euro), dus dat valt mee, maar de gewone prijs is 125. Slim bedacht om dat pas boven bekend te maken. We smachten van de dorst, dus we twijfelen niet. Bovendien willen we na al die moeite die brug ook wel echt zien! Na nog wat trappen hebben we mooi uitzicht en hij is inderdaad de moeite waard. Groot en imposant staat hij daar de eeuwen te trotseren.
Na weer drie kwartier teruglopen moeten we nog even op de bus wachten, en wat is het dan lekker om die wandelschoenen uit te trekken en je sandalen weer aan te kunnen!