Dag 39: maandag 30 juli
Na een nacht waarin we onrustig sliepen omdat het keihard waaide, waardoor de hele caravan stond te schudden en te piepen en kraken, worden we vroeg wakker. We hadden gedacht vandaag een rustige dag te doen aan het fjord, maar dat gaat met deze wind niet lukken. We kijken elkaar aan. Van het Duitse stel hadden we gehoord dat de weg verder ook erg “thrilling” was, met veel bochten en hele smalle gedeeltes. We besluiten meteen maar vroeg op pad te gaan en verder te trekken. Dan zijn er (hopen we) nog niet veel andere campers en auto’s met caravan op pad en ook de lijnbussen en touringcarbussen rijden nog niet.
Nou, het is niets teveel gezegd: de weg is prachtig, met mooie uitzichten op het fjord, maar ook wel heel erg smal. We komen weinig tegenliggers tegen, 3 keer een dikke vrachtwagen, maar je merkt: het zijn professionele rijders en zij zitten hoog en hebben overzicht. We hebben flinke stijgings- en dalingspercentages: 1 keer 10% direct na een tunnel. Een stuk rijden we boven de 1000 meter, hier is dat duidelijk boven de boomgrens. Het landschap is prachtig wild. Het laatste smalle deel rijden we tussen 2 natuurgebieden in: links de Hardangervidda, rechts de Folgefonna Nasjonalpark. We zien na Odda (bekend van IceRoad Rescue) de mooiste watervallen, direct langs de weg. Eerlijk gezegd verbleekt Yosemite hier een beetje bij! Onderweg ontbijten we en trekken weer verder. We eindigen in Seljord op een camping (Seljord camping) direct aan een groot, donker meer waarin de bomen van de omringende bergen strak worden weerspiegeld. De legende zegt dat hier de slang Selma in huist (een soort monster van Loch Ness). Wij hebben haar niet gezien… We gaan nog even Selford bekijken, maar dat blijkt typisch zo’n Noors praktisch ingericht plaatsje te zijn, met veel brede asfaltwegen, een winkelcentrum (waarin de winkels al voor 5 uur dicht zijn, behalve de supermarkt) en verder 0% charme.
Gereden km’s: 229 km
Dag 40: dinsdag 31 juli
We maken plannen om naar het Telemarkkanaal te gaan kijken en zien dat we dan net zo goed nog een stukje verder kunnen zakken. We rijden dus nog wat Zuidelijker, en eindigen in Gvarv, Teksten camping. Eerst drinken we nog koffie in Bø. Dat is nou een heel leuk Noors plaatsje, met nog originele Noorse huizen, bloembakken en ook nog gewone winkels. De camping in Gvarv is precies wat we willen: aan een rivier, een stuk van de weg af en met mooie plekjes.
Vanuit Gvarv rijden we naar Ulefoss om te kijken naar de sluizen in het Telemarkkanaal. Dit kanaal is aangelegd eind 19e eeuw om het houttransport naar de kust te verzorgen. Meerdere sluizen overbruggen een hoogte van bijna honderd meter. Alleen al bij Ulefoss zijn er achter elkaar 3 sluiscompartimenten en alles wordt nog handmatig bediend. Het Telemarkkanaal wordt nu nog vooral voor het toerisme en de pleziervaart gebruikt. We besluiten voor de volgende dag ook een boottocht te boeken (met de Hendrik Ibsen, een originele boot van vroeger die helemaal op maat voor het smalle kanaal is gemaakt en prachtig met oud koper is versierd). Het is een beetje warm en broeierig weer, dus dan zit je op het water tenslotte ook het beste.
Gereden km’s: 38 km.
Dag 41: woensdag 1 augustus 2018
In de brochure stond dat je een half uur van tevoren aanwezig moest zijn in de sluis, dus wij zijn stipt om 10 uur bij de sluis in Ulefoss. We hadden gedacht dan eerst nog koffie te kunnen drinken bij Café Sluse, maar daar slaapt iedereen nog en is het loket dicht. We zijn de eersten, maar al snel komen er meer mensen. Ook een groot gezin op de fiets, inclusief aanhangkarretje voor een klein kind. Het kan allemaal mee op de boot. Tegen half 11 horen we eerst een harde scheepstoeter en dan komt de Henrik Ibsen om de bocht aanvaren. Voor het instappen kient de schipper, samen met de sluiswachters, precies uit tot hoe hoog de sluis gevuld moet worden. Eerst zo hoog dat de fietsen op het topdek getild kunnen worden, dan nog hoger om de loopplank goed op het passagiersdek te laten aansluiten. Aan boord is het even een plekje zoeken waar je alles goed kunt zien. Het liefst zit iedereen vooraan, maar dat past natuurlijk niet.
We varen stroomopwaarts, waardoor je het vullen van de sluis goed kunt zien: onderin de hoge sluisdeuren zitten de luiken die opengezet kunnen worden en waardoor het water kolkend de sluis inloopt en de boot omhoog laat gaan. Het is machtig om te zien. Omdat alles nog volledig origineel en mechanisch werkt, kun je het goed volgen: de sluiswachters doen eerst 1 luik een stukje open (aan de kant waar het schip niet vastligt aan de kade) en doen dan voorzichtig met beleid de luiken steeds wat verder open. De lijnen moeten steeds een beetje gevierd worden om het schip recht op het water te houden.
De omvangrijkste sluis (Vrangfoss) heeft 5 compartimenten en overbrugt een hoogteverschil van 23 meter. Deze sluis was voorheen een waterval en is gedeeltelijk uitgehakt in de rotsen. Als dan verteld wordt dat dit door 300 man in 5 jaar is gedaan, vind ik dat nog knap!
Het Telemarkkanaal is ook niet een helemaal gegraven kanaal: het bestaat uit een aantal meren en stukjes rivier die met elkaar verbonden zijn met deeltjes gegraven kanaal en waarin de hoogteverschillen (veel voormalige watervallen) zijn overbrugd met sluizencomplexen.
We gaan van boord in Lunde, waar we eerst wat eten en daarna naar de bus lopen die ons terug brengt naar Ulefoss. Het is de hele dag stralend weer geweest, dat maakte het helemaal super!
Gereden km’s: 50 (omgeving Gvarv, Ulefoss)
Dag 42: donderdag 2 augustus 2018
Het wordt nu echt tijd om de terugweg te gaan aanvaarden: vanavond gaan we met de Superspeed van Color Line van Larvik naar Hirtshals. Hij vertrekt om half 6, dus dan moeten we rond half 5 op de kade inchecken. Maar eerst rijden we nog naar Bø om lekker koffie te drinken. Het is echt een gezellig plaatsje. Na nog wat kleine boodschapjes vertrekken we richting Larvik. De navigatie meldt nog dat er een wegafsluiting is op de weg die wij willen nemen. We negeren het, want tot nu toe hebben we niet meegemaakt dat de Noren niet zorgen dat je toch je weg kunt vervolgen (als is het dan op een grove grindweg met grote kuilen). En ook deze keer blijkt dat zo te zijn. Het contrast is groot als we dan weer op de hoofdweg terechtkomen die tussen Kristiansand en Oslo loopt. Als een van de weinige wegen in Noorwegen is die 4-baans. En natuurlijk ook op z’n Noors vergeven van de tunnels. En tolweg.
Vrij vlot komen we zo bij Larvik aan en we zijn ruim op tijd voor de incheck. Ook die gaat op z’n Noors volledig automatisch, we worden al herkend op ons kenteken. De temperatuur is inmiddels flink opgelopen, dus het wachten duurt lang in de hitte. De boot komt ook laat aanvaren en het uitrijden van alle auto’s duurt tot 10 over 5. Het is dan al duidelijk dat we half 6 vertrek niet gaan halen. Je merkt dat het Color Line probeert er flink de vaart in te zetten, maar het inrijden heeft nu eenmaal zijn tijd nodig. Er wordt gebruik gemaakt van een tussendek, en dat kost ook nog wat extra tijd met laten dalen en weer ophalen. Om kwart voor 6 gaan de trossen los en vertrekken we. De kapitein vertelt dat hij verwacht dat we 10 minuten later dan gepland zullen aankomen. De rest haalt hij kennelijk in met een beetje extra gas. En inderdaad, dat gebeurt ook! In de tussentijd doden wij de tijd: 3 uur en 45 minuten heeft deze boot normaal gesproken nodig om naar Hirtshals te komen. Dat betekent dat hij behoorlijk hard gaat. Het is buiten qua temperatuur goed uit te houden, maar je moet wel een beetje uitzoeken dat je uit de wind staat. Nadat we binnen wat hebben gegeten kijken we buiten naar een mooie zonsondergang tot het moment dat we horen dat we terug naar de auto moeten. Eenmaal van de boot af rijden we naar de camping in Hirtshals, die we nog kennen van de heenweg vorig jaar. Gelukkig hebben we de camping vooraf gereserveerd, want er staat buiten al een bord dat ze vol zijn.
Gereden km’s: 94 km.
Dag 43: vrijdag 3 augustus 2018
We halen broodjes en ontbijten rustig voordat we weer verder gaan. We rijden eerst nog een stuk op de bloedsaaie hoofdweg E39 en besluiten op een gegeven moment de B-weg te nemen. Wij mogen met onze combinatie toch maar 90 km/uur rijden en op de B-wegen mag je dat ook. Hier zien we tenminste de omgeving: weilanden koeien afgewisseld met gewas en kleine stadjes. Het verkeer is rustig, dus het maakt qua tijd niet veel verschil. In het Zuiden van Denemarken komen we weer op de hoofdweg en daarna rijden we al snel de drukte van de weg rond Hamburg in. Het hele traject zijn daar wegwerkzaamheden. Waarom het hele stuk in één keer onder handen nemen, in plaats van stukje voor stukje? Eenmaal voorbij Hamburg hoeven we nog maar een klein stuk naar ons einddoel Heidenau. De temperatuur is inmiddels flink opgelopen: we lezen op de display waardes van 28 tot 30 graden. Gelukkig blijkt de camping in een bos te liggen met hele hoge bomen. Als we daar onder staan, daalt de temperatuur al snel tot 24 graden. Dat is beter uit te houden! We zetten de caravan neer en na een snelle douche vertrekken we naar het restaurant dat we gezien hebben in het stadje voor een echt Duitse maaltijd: wiener schnitzel en cordon bleu mit pommes frites und salat. Het is op de “gut bürgerliche weise” klaar gemaakt en smaakt goed!
Gereden km’s: 564 km.
Dag 44: zaterdag 4 augustus 2018
Vanuit Heidenau vertrekken we, en met het instellen van de navigatie komt al direct de melding dat de route wordt aangepast in verband met de verkeerssituatie. Dat voorspelt niet veel goeds! Het blijkt dat er ook rond Bremen flink aan de weg wordt gewerkt en we komen al snel in een file terecht (voorspelling is 1 1/2 uur vertraging). We besluiten de omleidingsroute te nemen zoals die ook op de borden staat aangegeven. Het is dan een flinke tegenvaller om te constateren dat de oprit waar wij weer de juiste weg op willen, is afgesloten. Er zit niets anders op dan de weg op te gaan in de verkeerde richting, aan te sluiten in de file die kant op en dan de eerste afrit er weer af en daar de oprit te pakken de goede kant op en weer in die file aan te sluiten. Frustrerend! Dan kun je toch echt beter lastige, smalle weggetjes in Noorwegen rijden! Met flink wat vertraging komen we aan het einde van de middag weer thuis aan en moeten we toegeven: de vakantie is voorbij. Het was echt een fantastische reis. Voor ons gevoel hebben we er uit gehaald wat er in zat. En dat was veel.
Gereden km”s: 464 km.