Maandag 26 juni
Na een nacht waarin we het veel hebben horen regenen en hard waaien, worden we vroeg wakker en zien een helder blauwe lucht. Veelbelovend! Maar tegen de tijd dat we zitten te ontbijten trekt de lucht dicht en klettert het weer. We hebben vandaag gepland om weer verder te trekken, richting Zuiden. We horen van de campingman dat het in heel Zweden instabiel weer is. We gaan op weg naar Uddheden/Gräsmark, waar een mooie camping zou moeten zijn. Tijdens de rit hebben we lege wegen (heel Zweden weer aan het werk na Midsommer? Of nog een roes uitslapen?) en wisselend weer. Af en toe komt het zonnetje door en dan krijgen we ineens weer spetters.
We zien het landschap weer om ons heen veranderen: veel hoge naaldbomen en glooiende heuvels. Af en toe ligt de (lege) weg voor ons als een achtbaan. Op de kaart zagen we dat we het stuk naar de camping over een klein wit weggetje moeten doen en we houden ons hart vast. Maar hier in Zweden zijn de wegen een stuk beter dan in Noorwegen, het blijkt wel een smallere weg, maar in prima conditie.
Als we op de camping aankomen, zijn we blij verrast. De camping is eigenlijk helemaal in het bos, met wat “dunbeboste” stukken waar de tenten en caravans kunnen staan tussen hele hoge dennebomen. Het ruikt er zalig en je hoort eigenlijk alleen de vogeltjes. Wederom zo’n Amerika gevoel…
Als de caravan op z’n plek staat en alles is aangesloten trekt de lucht weer dicht en begint het te regenen. Marcel heeft gezien dat er een Ikea is in Karlstad en hij heeft gelezen dat die heel anders zouden zijn dan in Nederland. Chiquer. Nu willen we toch nog een paar extra badmatjes tegen de koude voeten in de caravan (ook met het oog op de Noordkaap), dus we stappen in de auto en rijden naar Karlstad. De navigatie heeft het moeilijk omdat de weg kennelijk recent is gewijzigd (de vangrail blinkt nog van nieuwigheid), maar mede door het gigantische Ikea bord vinden we het wel. Grappig om in zo’n Ikea rond te lopen met veel herkenning, maar toch ook verschillen te zien. We drinken thee en mijn Ikea family pas blijkt hier ook te werken, dus die thee is gratis.
Ook op de terugweg kletteren er nog een paar buien naar beneden. Gelukkig is de weersverwachting van morgen beter! Dan zijn we van plan om een wandeling rond het meer bij de camping te maken en dat is toch aanmerkelijk leuker zonder regen.
Op de camping, gerund door Nederlanders, weer goede internet voorzieningen, dus tijd voor het verslag.
Grassmarkgarden:
Gereden km’s: 205 km van Siljanas naar Grasmark. Naar Karlstad: 173 km v.v. Weer: bewolkt, af en toe regen. Temp; 16gr.
Dinsdag 27 juni
Na een nacht waarin we wakker zijn geworden van de kou en snel tegen elkaar aangekropen voor de warmte, worden we wakker en zien we een strak blauwe lucht. Het is nog steeds behoorlijk fris, en het waait ook heel hard. Prima omstandigheden om de nodige wassen te draaien! We ontbijten met vers afgebakken broodjes die ze hier op de camping verzorgen en de eerste was staat aan. Marcel maakt een mooie waslijn met behulp van een uitschuifbare tentstok en een dikke boom. Met de koffie gaan de lakens er in. Wat een rust zo! De wind maakt het net een beetje fris om lang buiten te zitten, vooral omdat er af en toe een wolk voor de zon schuift.
We besluiten een wandeling rond het meer te maken dat vlakbij de camping ligt: Lillsjön (klein meer). Het is een makkelijke wandeling, goed aangegeven met rode pijlen en merktekens. Dat doen de Zweden toch wat beter dan de Noren!
De auto heeft vandaag een rustdag; morgen mag hij er weer tegenaan, als we naar het elandenpark gaan dat hier weer een stukje vandaan ligt.
Woensdag 28 juni
Op Internet hebben we gelezen dat er op het elandenpark om 11 uur en om 15 uur een rondleiding wordt gegeven, dus we vertrekken ’s ochtends op tijd. Het is een rit van een uur volgens de navigatie. We rijden tussen hoge bomen over lange, rechte wegen die als een roetsjbaan omhoog en omlaag gaan. Het effect dat er nauwelijks ander verkeer is, versterkt dat nog. Af en toe rijden we ook langs een meer. Het is hier echt prachtig!
We worden ontvangen door een enthousiaste, perfect Engels sprekende jonge man. Er is gratis koffie als je een cake neemt. Daar hoeven we niet over te twijfelen. Een tijdje lijkt het er op dat wij de enige zijn, maar tegen 11 uur loopt het zo vol dat we met 16 tot 20 man zijn, waarvan een groot deel Nederlanders. Het blijkt dat de eigenaren half Engels, half Zweeds zijn. We krijgen uitleg over hoe we elanden en andere dieren het beste kunnen spotten: 1. de juiste plek uitzoeken (een weiland dat aan alle kanten beschut is door bos), 2. Er moet een verbinding met het woud zijn 3. Er moet stromend water in de buurt zijn 4. Je moet tegen de wind in staan (anders ruiken de beesten je). En dan moet je nog een beetje geluk hebben. Na nog een heleboel feitjes over de elanden (hoe sterk en moedig ze zijn, vooral de vrouwtjes als ze hun jongen moeten verdedigen) lopen we naar een omheind stuk weiland waar hij het vrouwtje lokt met appels. Daar schijnen ze gek op te zijn. Ze wordt vergezeld door haar jongen: 2 weken oud en aandoenlijk geluidjes makend lopen ze met haar mee. We krijgen de kans ook stukken appel te voeren en het beest te bewonderen. Daarna krijgen we nog uitleg over de mannetjes en het paringsproces: 1 keer per jaar gebeurt dat, nadat de mannetjes hebben uitgevochten wie er de sterkste is met een soort armpjedrukken, maar dan met hun gewei. We lopen door naar een ander omheind weiland waar Emil staat, een volwassen mannetjes eland. Met een paar tegelijk mogen we onder begeleiding naar binnen om het gewei te voelen en Emil te bewonderen, onderwijl hij wordt afgeleid met een bak voer. Na alle uitleg wel interessant om te voelen hoe warm dat gewei is, de : ”stootplaat” op zijn hoofd te voelen en van dichtbij te zien hoe groot dat beest is.
Elandenpark:
Donderdag 29 juni
We vertrekken van de prachtige camping in Gräsmark om weer verder te trekken. Het doel voor vandaag is Halden, naar een camping die vlakbij een oude vesting moet zijn. De rit gaat over B-wegen. Hier en daar moeten we de navigatie negeren, want dan wil die ons stukjes laten afsnijden over weggetjes die niet echt geschikt zijn voor auto+caravan (12% stijging bijvoorbeeld, of hobbelige grindwegen). Het is erg rustig op de weg en we genieten weer van de mooie stukken waar we langs komen.
Eenmaal in Halden gaan we eerst de vestig bekijken. Deze is gebouwd als afweer tegen de Zweden (Halden ligt net in Noorwegen) in de tijd dat deze 2 landen met elkaar overhoop lagen (Zweden heeft een tijd Noorwegen beheerst). Net toen een grote renovatie en uitbreiding was gedaan kwam de vrede in 1905 tot stand. Toch leuk om die kanonnen en munitieruimtes nog te zien. En niet te vergeten het fantastische uitzicht over de stad en het fjord!
Fort Halden:
Gereden km’s: 233 km.
Vrijdag 30 juni
We zijn allebei vroeg wakker en vertrekken naar Strömstad om vandaar de boot te pakken naar de overkant van de Oslofjord, naar Sandefjord. Strömstad ligt weer in Zweden, dus we passeren weer de grens. Het is prachtig weer en we kunnen op de boot zelfs op het topdek zitten. Het waait wel heel stevig, dus het is een kwestie van beschutting achter de windschermen zoeken. Het binnenvaren van de fjord is fabelachtig. Er liggen allemaal kleine rotsige eilandjes. Op sommige staan huizen. Dit wordt de scherenkust genoemd: eigenlijk een soort brokkelig begin van het land.
Overtocht Zweden-Noorwegen:
Het van boord af gaan gaat enorm efficiënt: binnen een kwartier rijden we op de E 18, de weg van Oslo naar Kristiansand. Geweldig! Jammergenoeg blijkt dat we iets te vroeg hebben gejuicht, want er zijn grootscheepse werkzaamheden aan de E18 en omdat de Noren ook vakantie hebben of van hun weekend willen gaan genieten, staan we een hele tijd in een file/kruipen we met een gangetje van minder dan 30 km per uur naar ons einddoel van vandaag: de camping bij Helstatten Stathelle, een klein plaatsje aan de kust. Als we daar aankomen zien we gelukkig dat het niet voor niets is: de camping ligt op een prachtig plekje: er is uitzicht over de zee, we zien een enorme rotswand met grote naaldbomen er bovenop (waar leven die bomen van? Met hun wortels in een rots) en de camping is fantastisch geoutilleerd.
Gereden km’s: 60 km, Weer: zonnig, 21 gr.
Zaterdag 1 juli
Jarig! Het zonnetje schijnt als we wakker worden, dat is al een cadeautje op zich. We willen buiten ontbijten met verse broodjes, maar op deze camping kun je die pas vanaf 10 uur krijgen. Dan maar ontbijten met yoghurt en muesli. Met vers fruit erbij is dat ook niet te versmaden.
We gaan naar Kragero, een badplaatsje dat hier dichtbij ligt en dat bekend staat om zijn mooie houten huizen, allemaal wit, dat hoort bij de sfeer van de Zuidkust-badplaatsen. De weg ernaar toe is smal en bochtig, met rotswanden die weinig manoevreer-ruimte toelaat. Goed dat er geen caravan achter hangt! Dichtbij Kragero zien we een mannetje met geel hesje en mobilofoon. We verwachten een of andere wedstrijd : fietsen, hardlopen ofzo. Als we doorrijden, komt een politieauto ons tegemoet met een agent die gebaart dat we aan de kant moeten blijven. Dan nog meer auto’s, het lijkt wel de Tour de France. Maar het is iets anders: het zijn langlaufers, met van die langlaufski’s op wieltjes! Het is vast een belangrijke wedstrijd, want er hangt ook een helikopter in de lucht en er rijdt een motor mee met cameraman die de voorste sporters filmt. Grappig om een hele groep van die mannen zoevend voorbij te zien komen, hevig zich vooruitduwend met die stokken heuvel op.
Wedstrijd:
Kragero is een schattig plaatsje, de straatjes waar we door rijden richting centrum worden wel steeds smaller; het is een gedoe als er een tegenligger aankomt. Gelukkig vinden we een parkeerplaatsje en dan is het op zoek naar een konditori, voor koffie met taart. Na heel veel ijs-tentjes en allerlei toeristische winkeltjes gezien te hebben, vinden we er eentje, klein en verscholen in een zijstraatje. Ze hebben echte gebakjes, niet alleen van die koffiebroodjes die je hier zoveel ziet. Toch wel leuk op je verjaardag.
We bekijken het plaatsje verder: een heel groot, volledig houten stadhuis (schijnt het op één na grootste houten gebouw van Noorwegen te zijn), en het schiereilandje waar de straatjes nog smaller zijn en waar schattige witte houten huizen staan. Marcel krijgt geen genoeg van de bootjes in de haven, die uitvaren naar de baai tussen het plaatsje en het eiland, met moeite krijg ik hem mee. Het water hier is uitermate helder, je kunt wel 3 meter naar beneden kijken. Er zwemmen een flinke hoeveelheid kwallen, oranje met heel veel slierterige tentakels. En ook enkele knalgroene. Ik hoef ineens iets minder nodig hier de zee in….
Terug nemen we een andere weg, die als nog kleiner weggetje op de kaart staat. Het is inderdaad een nog wat smallere weg, maar er is ook minder verkeer. Deze weg loopt op sommige stukken vlak langs de kust, en op andere stukken rijden we langs prachtige huizen. Vrijwel bij ieder huis ligt een bootje of minstens een kano. Het is hier ook wel heel uitnodigend om het water op te gaan!
Gereden km’s naar Kragero: 68 km. Weer: zon, bijna geen bewolking. 23-24 gr.
Zondag 2 juli
We schuiven weer een stukje op richting Kristiansand, en zoeken de volgende camping op. We komen uit op de camping in Fevik, een klein plaatsje tussen Arendal en Grimstad. De camping ligt prachtig: we kunnen staan met uizicht op de baai, en genieten van alle bootjes die in en uit varen het Skagerrak op. En in de verte (met de verrekijker) zien we af en toe de vrachtboten en ferry’s gaan. We bezoeken Grimstad. De reis er naar toe is mooi, maar het plaatsje is vrij doods. Hier wordt de zondagsrust nog echt in acht genomen. Met uitzondering van een enkele supermarkt is alles dicht. Wel leuk om de witte houten huisjes te zien en in het haventje te kijken, maar de echte sfeer is er niet.
Gereden km’s: 109 km. Weer: zonnig, temp. 23gr.