Dag 73 – maandag 14 juli
We rijden vandaag een stuk naar het Zuiden langs de kust want we willen de “Seebrücke” van Sellin zien. Sellin blijkt echt een prachtige badplaats te zijn, met zijn wortel in het begin van de vorige eeuw. Vrijwel alle huizen zijn wit, monumentaal en versierd met randen van houtsnijwerk. In die tijd waarschijnlijk echt voor de “happy few”. Nu zijn die huizen in gebruik als hotel of er zijn appartementen in gemaakt die worden verhuurd. Er heerst een relaxte sfeer. De Seebrücke (pier) is helemaal in diezelfde stijl opgezet. Er staat aan het begin een restaurant en we zien op de informatiezuilen met foto’s dat het helemaal opnieuw is gebouwd in 1998 en een kopie is van het gebouw van begin 1900. Meerdere keren, in 1918, 1924 en 1940/41 is de brug (wij zouden het een pier noemen) geheel verwoest door kruiend ijs of brand. Ook hiervan staan indrukwekkende foto’s langs de wandelgang van de pier. Iedere keer is hij opnieuw weer opgebouwd. Wij eten op het terras van het restaurant op de pier een fish and chips en genieten van het mensjes kijken én van de boten. De pier fungeert nl ook als aanlegsteiger voor toeristenboten die over de Oostzee varen en de verschillende plaatsen aandoen.
Heel leuk zijn de rieten strandstoelen, die er precies zo uitzien als in 1880. Het geeft een nostalgisch effect en ze worden nog steeds gebruikt.
Op de terugweg stoppen we ook nog even in Binz, een vergelijkbare badplaats. Die heeft ook een “Seebrücke” (pier) maar die is kleiner en heeft niet een restaurant of ander gebouw er op. Dat geeft toch een heel ander effect. De huizen hier zijn vergelijkbaar met die in Sellin, maar er staan ook meer andersoortige huizen tussen.
Dag 74 – dinsdag 15 juli
Vandaag lijkt het goed weer (in ieder geval droog) te worden, dus we besluiten te gaan fietsen. We fietsen vanaf de camping zo het Jasmunder park in waar we een mooie route volgen naar Sassnitz. We merken nu goed dat een beukenbos een heel dicht bladerdek heeft: het is gewoon donker onder de hoge bomen. De weg gaat flink omhoog en omlaag en zelfs met de elektrische fiets is het een uitdaging om op het juiste moment te schakelen naar de eerste versnelling en de hoogste ondersteuning te gebruiken. Heel fijn dat we ze hebben!
In Sassnitz lopen we langs de haven, waar wordt geronseld voor de rondvaartboten die we gisteren ook hebben gezien. We slaan die even over. Er worden ook vanaf oude vissersboten allerlei visgerechtjes aangeboden: visbroodjes met zalm of haring, kibbeling (kennelijk ook een Duits begrip?) etc. Het geeft een gezellige en levendige sfeer.
Als we weer terug fietsen begint het op het laatste stuk te regenen. Snel de regenjacks aan en het laatste stuk door het open veld trotseren. Als we bij de caravan zijn breekt de lucht pas echt goed open: het hoost en er staan plassen op het veld. Er zijn andere mensen net aangekomen die staan te worstelen met het opzetten van hun voortent in de wind en de regen en wij hebben een déja vu van afgelopen vrijdag toen wij ook zo stonden. Wij genieten nu lekker van een verdiende kop thee binnen.
Dag 75 – woensdag 16 juli
We gaan vandaag naar het meest Noordelijke puntje van Duitsland: Kap Arkona! Daarvoor rijden we eerst over een smalle strook land met enkele kleine plaatsjes, wat pijnbomen langs de weg en aan één kant zien we af en toe door de pijnbomen heen de zee (de Oostzee). Er loopt ook een fietspad langs de weg, dat uitgebreid gebruikt wordt. Het doet ons sterk aan de Franse westkust denken. Daar zijn vergelijkbare wegen, die grenzen aan de Atlantische oceaan.
Als we aankomen bij het landpuntje, blijkt dat je met de auto niet door het dorpje kunt rijden en het laatste stuk van 2,5 km moet lopen. Parkeren is mogelijk tegen een eenheidstarief van 8 euro. Ja, die Duitsers lijken soms wel op Amsterdammers! We lopen het stuk en zien een oude en nieuwe vuurtoren die je kunt beklimmen Dat laten we even voor wat het is en we lopen het laatste stukje door een bos tot we echt bij het laatste uitkijkpunt komen, waar je de Oostzee ziet met alle boten die erover varen. Verder weg grote vrachtschepen, dichterbij zeilbootjes en af en toe een veerboot in de verte.
Als we terug gaan nemen we geheel tegen mijn principes, het toeristentreintje voor de 2,5 km omdat ik me niet lekker voel. Ook hier weten ze het goed te prijzen voor dat kippe-stukkie: 4 euro per persoon! Nou ja, ik ben blij dat het treintje rijdt.
Dag 76 – donderdag 17 juli
We nemen afscheid van Rügen en gaan verder naar Denemarken. Als we ontbijten zien we nevelflarden uit zee langs de caravan waaien. Het is fris, klam en vochtig. Het is mooi geweest op Rügen! Als we afrekenen vragen we of het vaak zulk fris en vochtig weer is. Het antwoord is dat het dit jaar nog niet echt gezomerd heeft: in het voorjaar heeft het steeds heel hard gewaaid en daarna heeft het veel dagen geregend en is het mistig geweest. Dat schijnt andere jaren toch niet zo te zijn geweest. Nou, het maakt het afscheid van het eiland wel makkelijk zo!
Tijdens de rit naar Rostock, waar we de veerpont naar Gedser zullen nemen (op het zuidelijke puntje van Sjaeland) hebben we nog een paar flinke kletterbuien. Gelukkig is het tijdens de koffiepauze even droog en we komen netjes op tijd aan in de ferryhaven van Rostock. We hebben dit vaker gedaan en vermaken ons met de mensen die het systeem niet echt snappen en af en toe van baan willen wisselen (wat dus echt niet de bedoeling is). De boot is iets vertraagd, maar het inschepen gaat erg vlot. Enkele vrachtwagens rijden er echt heel snel op. We blijven nog even in de auto, want we zijn gewend dat het passen en meten is en iedereen tot op de millimeter achter zijn voorganger moet staan, maar dat blijkt hier niet nodig: de boot is duidelijk niet vol. Als we wegvaren kijken we op het topdek en zien nog twee auto’s aan komen sjesen. Die hebben duidelijk de boot gemist! (de volgende gaat anderhalf uur later).
We zagen al dat deze veerboot een grote ronde pijp op het dak heeft. Als we varen wordt uitgelegd waar die voor dient (in het Deens, Duits, Engels en Pools): het is een windturbine die door de snelheid van het schip en de wind wordt aangedreven zodat daarmee brandstof wordt bespaard. We hadden al op de boot zien staan dat die “hybrid” is en daarmee bedoelen ze dus dit.
Tijdens de vaart klaart het weer op: we verlieten Duitsland met een grijze lucht en natte wegen en komen na bijna 2 uur varen aan in Denemarken met een helder blauwe lucht en aanzienlijk hogere temperaturen. Het eerste stuk rijden we in een soort kolonne met alle auto’s die op de boot stonden. Pas na een paar afslagen wordt de weg rustig en rijden we soepeltjes naar Guldborg, waar onze gelijknamige camping is. We worden heel vriendelijk ontvangen door een perfect Engels sprekende Deen die ons allerlei informatie geeft, waaronder wandel- en fietsroutes vanaf de camping. We mogen zelf onze plek uitzoeken en zitten nog even tevreden in het zonnetje na snel de lange voor een korte broek te hebben gewisseld.
Dag 77 – vrijdag 18 juli
Het weer blijft de eerste dagen nog mooi, zelfs een beetje warm. We besluiten dan ook om een fietsroute te fietsen die vooral door de bossen gaat. We rijden eerst nog een klein stukje door Guldborg en slaan dan linksaf het bos in. Nog geen 50 meter in het bos worden we verrast: een hert loopt het pad op! Het is nog een jong dier dat nieuwsgierig blijft staan kijken wat ie daar nou aan ziet komen: 2 Nederlanders op de fiets! Wij stoppen en zo bekijken we elkaar even totdat het hert plots wegspringt en zijn weg vervolgt het bos in. Geweldig! Mijn dag kan al niet meer stuk. We fietsen door, hier en daar over wat ruige stukken met takken en grof grind. De beschrijving is goed en na ongeveer 2 uur zijn we weer terug bij de camping.
’s Middags rijden we naar Nykobing om dat te bekijken en daar boodschappen te doen. Er wordt muziek gemaakt op een groot plein, waar ook lange banken zijn neergezet en veel mensen met een biertje zitten te luisteren. Het is lekkere relaxte muziek met een idem dito sfeertje. Wel heel veel grijze bolletjes! We zien hier ook frisörs (moet eigenlijk met een streepje door de o) dus we doen nog eens een poging. Na 4 keer bot gevangen te hebben, is het raak: ik heb een afspraak voor maandagochtend. Eindelijk een stuk van mijn haar af, wat een opluchting!
Hierna doen we boodschappen bij de Fotex: een mega-supermarkt met (je vermoedt het al) een combinatie van kleding en voedsel. Het doet ons denken aan de Franse hypermarché’s. Wel lekker dat ze hier een heel groot assortiment hebben: we vinden zelfs onze taco-kruidenmix. Terwijl we gelezen hadden dat je in Denemarken niet moet zoeken naar buitenlandse producten. Waar ze hier wel goed in zijn (beter dan in Duitsland), zijn de lactosevrije producten. We vinden pakken lactosevrije melk en yoghurt, een heel groot assortiment plantaardige zuivel en ook veganistische producten. Niet zo gek, nu Arla een Zweeds/Deense firma is. Voor mij een uitkomst!
Dag 78 – zaterdag 19 juli
Vandaag is het warm dat we een beetje op overlevingsstand staan: rustig aan, blijven ademhalen. Het enige dat we doen, is een wandeling door het bos dat direct aan de camping grenst. Er is op de camping een poortje waarmee je zo het bos in loopt. En direct merk je al de koelte die je tegemoet komt. We lopen een route die langs de noordelijke kust loopt: we kijken daar op het Smalandsfarvandet (rondje op de eerste a). Je kunt goed zien dat de zee hier veel minder zout is (geleerd op Rügen), want de bomen groeien tot direct aan de kust.
We zien op een gegeven moment kleine kunstwerkjes op de stammen van afgehakte bomen: er zijn miniatuurhuisjes op gebouwd, compleet met kleine trappetjes, hekjes etc. Bij een breder pad staat een auto geparkeerd met de achterklep open. Als we dichterbij komen, zien we een hele cirkel met dit soort huisjes en een dame die bezig is om ze te onderhouden. De achterbak ligt vol gereedschap (Marcel smult: allemaal Makita’s) en ze legt uit dat ze dit vooral doen voor de kleine kinderen. Met Kerst wordt er dan een rondgang gemaakt en dan wordt het bos nog veel uitbundiger versierd en met lampjes verlicht. Grappig!
Het is nog steeds warm, met een stralend blauwe lucht. We zoeken een fietsroute uit die een beetje door bos en verder langs de kust loopt. Dat blijkt een goede combinatie: we fietsen door oude boomgaarden, daarna een stukje bos en dan meer open langs de kust. Het waait flink, dat geeft wel wat verkoeling. We fietsen naar het uiterste puntje van het eiland, we zien vrijwel geen mensen of huizen meer. We eindigen bij een klein strandje en zien een man lekker zwemmen in het water. Verleidelijk, maar ik heb geen handdoek mee.
De route voert een stuk door een vogelreservaat, waar je niet mag fietsen. Dat stond al wel op de routebeschrijving, maar eenmaal daar aangekomen blijkt fietsen ook eigenlijk niet mogelijk: op het pad staan planten die tot kniehoog zijn opgeschoten. Hier doorheen banjeren met de fiets is ook niet aanlokkelijk, zeker niet met deze warmte. We besluiten de route aan te passen en een deel maar over te slaan. Alsnog is het een leuk fietstochtje. Denemarken doet z’n naam wel eer aan als fietsland: de beschrijving is goed, de wegen zijn echt heel rustig, maar ook breed genoeg waardoor auto’s makkelijk kunnen passeren. Dat is wel anders dan in Tsjechië waar wij de fietsers af en toe bestempelden als levensmoeie kamikazepiloten!