Dag 66 – maandag 7 juli
Nog moe van gisteren doen we vandaag een wat rustiger dagje. We zien vanuit de camping iedere dag een paar keer de trein rijden waarmee we gratis mee mogen met onze Gästekarte. We doen een klein stukje, naar Neustad met de gedachte dat we daar misschien kunnen lunchen. Op internet las ik dat de enige bezienswaardigheid daar de kerk was, en dat blijkt wel te kloppen. Bovendien is het maandag, waardoor veel winkels gesloten zijn. Het is een dooie boel daar! Qua eten is er alleen een döner kebap open en dat is een vette hap die ons niet zo aanstaat. Dus duiken we maar weer de Lidl in voor broodjes voordat we de trein terug weer nemen. Wel lollig om vanuit de trein de camping te zien liggen en het signaal te horen dat we vanaf de camping ook steeds horen. Net als we terug zijn op de camping gaat het heel hard regenen en staat het terrein blank. Nadat de regen is opgehouden blijkt het water al snel weg te lopen.
Weer: warm, 27-28 gr., zonnig.
Dag 67 – dinsdag 8 juli
We gaan vandaag op zoek naar een kapper om mijn haar te laten knippen. Dat blijkt nog niet zo makkelijk: in de paar zaken waar we langs gaan, is onderbezetting (meestal staat er maar 1 kapster) en is de agenda al de hele week volgeboekt. Na een paar pogingen geven we het op en besluiten Pirna te bezoeken. Daar is nog een hele mooie “Altstadt” die geheel autovrij is. We zien statige gebouwen met mooie gevelversieringen. Omdat hier zoveel zandsteen voorhanden is, hebben veel huizen mooi bewerkte zandstenen portalen. Er is ook nog een kerk met een mooi hoog gewelfd plafond, die verder heel sober is (het is een evangelische kerk). We lunchen op het dorpsplein en gelukkig zitten we onder een grote parasol, want er vallen af en toe nog buien.
Dag 68 – woensdag 9 juli
We gaan vandaag het Nationale Park Sachsische Schweiz in, met het antieke trammetje van de Kirnitzschtalbahn, start in Bad Schandau gelegen langs de Elbe (stadje is overstroomt in 2021). Op de Kirnittzschtalbahn rijden gele trammetjes op smalspoor (1 meter breed). We rijden met die tram de kloof tussen de hoge rotsen in en bij het eindpunt is een waterval. Ik had al gelezen dat die eind 1800 door middel van een stuw speciaal was aangelegd om iets speciaals voor de toeristen te hebben. Nou, het speciale is dat de stuw ieder half uur wordt opengezet waarna er kort even een flinke plens naar beneden klettert. Hiervoor wordt door middel van gezwollen muziek aandacht gevraagd en na 2 minuten is het weer voorbij en stroomt er alleen een klein beetje water naar beneden. Tja…
Het is goed weer voor een wandeling: niet zo warm en bijna droog. We lopen een wandelpad, rood gemarkeerd. D.w.z. de gemakkelijke route (naast de groene route, en route voor echte klimmers). Ondanks de gemakkelijke route gaat het een flink stuk omhoog en hebben we een mooi uitzicht op de rotsen. We zien een indrukwekkende rotswand van ongeveer 50 meter hoog, met rare inkepingen. Op de weg er naartoe zien we veel omgevallen bomen. Waarschijnlijk heeft het hier niet al te lang geleden flink gestormd! Als het begint te regenen lopen we terug naar de tramhalte om terug te gaan naar Bad Schandau, waar de auto geparkeerd staat.
Dag 69 – donderdag 10 juli
Vandaag is een reisdag. We verlaten Zuid Duitsland en gaan op weg naar het Noorden. Met een tussenstop rond Prenzlau (iets boven Berlijn) koersen we af op Rügen. We mailen vooraf steeds even met de camping om te horen of er plaats is en tot onze verbazing is het nooit een probleem. Het wordt zo langzamerhand toch wel hoogseizoen, maar het lijkt er op dat de massa toch meer richting Zuiden trekt, naar Italië en Spanje. Goed voor ons, wij zoeken juist meer de koelte op. De camping waar we staan (Sonnenkap) ligt aan een groot meer (de Unteruckersee) en nog niet voor de helft gevuld. Nu werkt het weer niet echt mee: we tikken net de 20 graden aan en er valt nog af en toe een bui.
Het is wel een mooie camping, met spiksplinternieuwe sanitair gebouwen en alles ziet er tiptop uit. Er zijn zelfs laadpalen voor de auto! Prima geregeld!
Dag 70 – vrijdag 11 juli
We rijden van Prenzlau naar Rügen. Het is een rustige rit en we zien veel auto’s met caravans en campers de andere richting op rijden. Weten die meer dan wij??Het weer is wisselend: wolken, soms zon en soms een paar spetters. We hebben een camping bij Lohme en dat betekent dat we het eiland in Noordoostelijke richting vrijwel doorkruisen. Na de hoofdweg hebben we een paar keer een smal stuk weg met kasseien. Met een caravan kun je nauwelijks 30 km per uur rijden, als je je spullen heel wilt houden en niet met leeggeschudde kastjes wilt aankomen. Daardoor doen we relatief lang over het laatste stuk. Nu blijkt dat bij aankomst bij de camping alleen maar goed te zijn: ze houden nl. Mittagspause tussen 1 en 3. Wij komen iets na drie uur aan. De lucht is inmiddels heel donker geworden en tegen de tijd dat we de caravan installeren komt de regen met bakken uit de lucht. Dat betekent regenjacks aan en snel doorwerken om de voortent op te zetten en daarna binnen lekker thee te drinken. We hopen dat het morgen beter wordt.
Dag 71 – zaterdag 12 juli
Het weer is nog niet veel beter dus we besluiten om iets binnen te doen. We wilden in ieder geval het KdF (Kraft durch Freude) complex in Pora zien, dat in de 30-er jaren van de vorige eeuw in opdracht van Hitler is neergezet: het is een gigantisch betonnen complex van 4,5 km lang dat bedoeld was om de arbeiders de mogelijkheid te geven op gunstige voorwaarden vakantie te kunnen houden. Er was plaats voor 20.000 mensen, in kleine eenvoudige kamertjes (10.000!). Er zijn ook 2 gigantische kades gebouwd, om de grote schepen aan te kunnen meren en de mensen naar het eiland te kunnen brengen en halen. Het complex heeft nooit dit doel gediend, want tegen de tijd dat het bijna af was, was de oorlog in volle gang en waren alle arbeiders nodig voor de strijd. We zien dat er een documentatiecentrum is die de achtergrond van dit complex toelicht. Het is heel interessant: we lezen dat voor de bouw veel gebruik is gemaakt van dwangarbeiders uit Rusland, Tsjechoslowakije en Polen. Die mensen werden ontzettend slecht behandeld: ze moesten 7 dagen per week zwaar werk doen en kregen gerantsoeneerd eten. Verder lezen we dat het na de oorlog door de DDR is gebruikt als opleidings- en trainingsinstituut voor de NVA (Nationale Volks Armee) en de politie. Na de wende (1989) heeft het een tijd leeg gestaan en werden stukken door kunstenaars gebruikt, en een beetje alternatief voor hotels en jeugdherbergen (een beetje vergelijkbaar met het Hemhaven terrein). De gebouwen raakten wel in verval en er is lang gediscussieerd of het afgebroken moest worden of dat het een andere bestemming kon krijgen. Uiteindelijk is het in delen verkocht aan investeerders die er luxe koop- en verhuurappartementen van hebben gemaakt. Nu kun je dus hele luxe opgeknapte stukken zien met direct aansluitend nog vervallen en oude stukken. Heel fascinerend! Ook gelet op de schaalgrootte vragen wij ons af of deze appartementen allemaal verkocht of verhuurd gaan worden. De tijd zal het leren.
Dag 72 – zondag 13 juli
Het weer wordt iets beter, maar het blijft buiig. We nemen de gok en besluiten te gaan fietsen. We bezoeken het dorpje Lohme (uitgestorven op zondag). Marcel dacht bij de jachthaven te gaan kijken, maar dat blijkt een flinke afdaling naar beneden onderaan de krijtrotsen. We beperken ons tot een blik op de bootjes van bovenaf en fietsen door naar de Königsstuhl, een uitzichtpunt op de krijtrotsen. Het blijkt een enigszins commercieel informatiecentrum te zijn. We laten ons onderdompelen in een rondgang met veel audio-visuele informatie, met een koptelefoon op en een audioguide, in het Nederlands, om onze nek. We leren dat de krijtrotsen in de oertijd zijn ontstaan, door afzetten van zee-sedimenten en nog veel meer. Onder andere dat het Natuurpark Jasmund dat hier omheen ligt, een beschermde status is omdat het een van de laatste oer-beukenbossen is. Onze camping ligt pal naast het natuurpark en ons fietstochtje is er doorheen gelopen. Overigens heel handig om er heen te fietsen, want je kunt alleen verder weg parkeren (dik betaald) en dan met een pendelbus heen en weer. Lang leve de fiets!
Na alle informatie lopen we natuurlijk nog over de skybridge die hier is aangelegd: een hangende brug van waaraf je uitzicht hebt op een stuk van de kliffen. Ze zijn minder hoog dan de Engelse krijtrotsen, maar wel weer bijzonder door de bomen die er op groeien, af en toe de zwaartekracht tartend. De skybridge wiebelt lekker op het uiteinde, door de stevige wind die er staat!