Verslag-week1
Dag 0
We kunnen hier alvast wennen aan de warmte en verder zijn we er helemaal klaar voor. Alle meldingen zijn gedaan, alvast via internet ingecheckt, de vlucht is niet gewijzigd, de koffers zijn gepakt (3 koffers rond de 20 kilo; we pakken nog wat over in een vierde tas, dan zit het gewicht altijd goed en kunnen we ook nog wat mee terug nemen.
Vanavond allemaal op tijd naar bed en morgen vroeg op. We plannen rond 7 uur te vertrekken. Dan eerst naar Marcels werk, waar we Sonja oppikken, Die wil ons wel naar Schiphol brengen en vervolgens de auto netjes in de garage op het werk zetten. Wat een luxe!….
We moeten 3 uur van te voren inchecken. Maar zoals wel vaker: de balie van United Airlines gaat pas om 8 uur open. Kwestie om ook niet té vroeg aanwezig te zijn dus! Het schijnt druk te zijn op Schiphol; ik ben benieuwd hoe dat is. Vorige keer toen we naar Barcelona vlogen was het heel stil, en dat is eigenlijk heel ongezellig. Het is toch wel leuk om wat bedrijvigheid te zien. In het vliegtuig wordt het uiteindelijk ook alleen maar zitten, zitten en zitten. We zitten met z´n viertjes naast elkaar, met een gangpad ertussen. Niemand aan het raam, dat is wel jammer. Maar dat wordt goedgemaakt met de vlucht van Chicago naar Las Vegas.
De overstap in Chicago wordt ook spannend: snel door de immigration, bagage van de band, snel weer inchecken en na boarding weer zitten, zitten, zitten…. Als we dan eindelijk in Las Vegas zijn moeten we maar proberen een lekker stuk te lopen. Volgens de verhalen is de stad daar niet echt op ingericht, nauwelijks stoepen, maar wel een overvloed aan parkeerplaatsen. We willen `the Fermont experience`in ieder geval zien, de lichtshow op `the Old Strip`. Verder natuurlijk de fonteinen, gokpaleizen en Ceasar´s Palace. Kijken hoe lang we het volhouden na die hele reis. Onze kamer in het hotel heeft 2 van die kingsize bedden met superdikke matrassen. Moet lukken om daar lekker in te slapen!
Dag 1
Wat een reis! Op zich is alles voorspoedig verlopen, maar het blijft een lange zit. En waar we ons vooraf nog zorgen over maakten (ESTA verklaring wel goed gedaan), bleek geen enkele hobbel te zijn. De weg op Chicago Airport wees zich vanzelf, met een treintje naar de andere terminal, alle Amerikanen super vriendelijk als je wat vroeg (can I help you, honey? , je voelt je een peutertje van 3).
Even was het nog spannend in de rij voor de immigration: de speurhond kwam recht op mijn rugzak af: ik was nog vergeten mijn appel op te eten voordat ik door de immigration ging. Gelukkig leverde dat geen probleem op, nadat we de appel hadden ingeleverd. Wel een zeer norse man bij de immigration. Onze vingerafdrukken en foto’s zijn nu geregistreerd hier in Amerika, dus geen fratsen uithalen (waren we toch al niet van plan).
In Las Vegas is het wel héél heet. Gelukkig een goede airco in de kamer (ze moeten alleen nog een geluidloze uitvinden), want zonder is het echt niet uit te houden. Heel vreemd voor ons: er waait wel een windje, maar ook dat is heel heet. Je ogen drogen er zelfs van uit! We hebben over de strip gelopen maar hadden niet meer de puf om helemaal naar Fremont street door te gaan. Bovendien zouden we dan de shuttle bus terug naar het hotel missen. Eindelijk in bed, na 24 uur op te zijn. Dat voelt wel als een stukje hemel!
Dag 2
De bedoeling was om lekker uit te slapen, voor de zekerheid hadden we wel de wekker gezet. Maar we waren allemaal al vroeg wakker. Dan maar opstaan en ontbijten. Dat was slapstick met het personeel dat als een kip zonder kop rondrende, de boel toch niet gemanaged kreeg, en vervolgens ruzie kreeg met hun manager. Na het ontbijt de koffers weer ingepakt en RoadBear gebeld om te horen hoe laat ze ons zouden komen halen. Tussen kwart voor 12 en kwart over twaalf werd gezegd en dat bleek heel stipt te kloppen: kwart voor 12 stonden ze voor het hotel met een grote bus.
Bij RoadBear eerst alle formaliteiten afhandelen (4 handtekeningen, borg via de credit card; echt super Amerikaans!).
Vervolgens uitgebreide instructie van de camper. Alle knoppen, bijzonderheden, om duizelig van te worden. Gelukkig zit er ook een uitgebreide manual bij, met duidelijke foto’s. Bij het wegrijden direct al een probleem omdat er een verstopte handrem op zit. Ook de automaat is even wennen…
Na een flinke boodschappenronde bij de Walmart (2 karren vol, inclusief campingstoeltjes en gasbarbecue) gingen we eindelijk op pad naar de eerste campground in Barstow. Voor de zekerheid maar even gebeld voor een reservering, omdat we voorzagen dat het wel eens laat kon worden. Onderweg moesten we flink stijgen, de camper had er moeilijk mee (we werden zelfs ingehaald door vrachtwagens en we moesten de airco zacht zetten, want de motor werd wel heel erg heet; en dat terwijl het buiten ruim 40 graden Celsius was!). Vlak voor de campground werden we nog ingehaald door een haastige grote pick-up met caravan. Die was net voor ons bij de receptie. Niet gereserveerd, dus die kon omdraaien en naar de volgende campground zoeken!
Snel eten gemaakt. Bas trok het bijna niet, zo moe was hij. Het werd ook al donker, dus maar snel naar bed.
Dag 2: afgelegde afstand: 160 miles (256 km)
Dag 3
Eerst even ontbijten op z’n Amerikaans: yoghurt met cereals (moeilijk kiezen uit een heel gangpad vol: de kinderen van die chocopops en wij verantwoorde granencornflakes). Daarna een duik in het zwembad (gelukkig lekker koud) en douchen. Het zwembad deelden we met een bijzondere familie met 7 kinderen die (waarschijnlijk om religieuze redenen) met kleren aan zwommen. Vooral de jongste keken erg nieuwsgierig naar ons en Lisa en Bas vonden hen andersom minstens zo vreemd. De vader bleek (ook met t-shirt en korte broek in het zwembad) wel een aardige vent en vroeg waar we vandaan kwamen en hoe lang we in de States zouden blijven. Hij maakte met z’n gezin een reis van 3 weken in het Westen.
Hierna op pad. Vandaag liep het soepel. Minder steile hellingen. Ondertussen getankt (ook al weer nodig) en genoten van het landschap. We zijn van woestijn/steppe gebied gereden door goudkleurige heuvels (prachtig!, een soort gras dat in de zon geelgoud kleurt) en vervolgens in duidelijk groener en vlakker land terechtgekomen. Het is hier nog wel warm, maar niet meer zo verzengend heet. Hier voel je af en toe een verkoelend windje. Ik hoor van de Amerikanen dat het deze week ook voor hen extreem heet is. Boffen wij even!
We kwamen zonder reservering aan in Visalia en hadden net de laatste site (om half 4!). Dat is boffen! Nu konden we lekker rustig eten maken en daarna de plannen voor morgen doornemen: Sequoia en King’s Canyon. Het stuk waar we met onze camper in kunnen (alleen het noordelijke stuk van Sequoia) kun je geen plek op een campground reserveren (First come, First served) dus dat wordt spannend.
Dag 3: afgelegde afstand: 211 miles (338 km), totaal 371 miles (594 km)
Dag 4
Vandaag vroeg opgestaan, om een beetje de koelte mee te nemen. Nog even een rondje boodschappen, zodat we er tot maandag tegen kunnen. Daarna op naar King’s Canyon! Goed dat we de TomTom bij ons hebben, want vanaf de supermarkt zijn we kriskras door allerlei maïsvelden geleid. We begonnen te twijfelen of de bestemming die we hadden ingegeven wel klopte, maar ineens draaiden we Highway 180 op (een smalle weg naar het natuurpark). Grappig om te zien dat de rangers er precies zo uitzagen als de boswachter van Yogi Bear: beige uniform en zo’n typische beige gleufhoed.
Wederom was het zwoegen voor de camper. Regelmatig in z’n 3 en af en toe zelfs in z’n 2. We namen de “Scenic Byway” , een weg die doodloopt in de kloof en een aantal hele mooie uitzichtpunten heeft (op hele grote steile rotsen, watervallen en een wild bruisende rivier). We zaten op een gegeven moment boven de 6000 ft. Gelukkig is het hier een stuk minder heet.
Bijna aan het einde liggen de campgrounds. De eerst: vol, de tweede: alleen voor tenten, de derde: vol. Gelukkig liep de vierde over van plekken. We zochten een mooie plek uit onder de bomen, heerlijk in de schaduw. Vervolgens al het eten in de berenbox (een metalen box met een sluiting die de beren niet open konden krijgen. Om ons heen gingen alle Amerikanen vuurtjes stoken en barbecues aanzetten. Volgens mij houdt de geur van vuur die beren ook wel uit de buurt. Wij hebben ze in ieder geval niet gezien (wel veel grapjes over gemaakt). Wat we wel zagen: veel eekhoorntjes, bijzondere vogels (waaronder een ijsvogel: wat een prachtig dier is dat!) en veel muggen. (Charlotte nog bedankt voor de goede tip voor de muggenspray). <<zie foto’s Kings Canyon>>
We zijn nog even naar de rivier gegaan om pootje te baden. (brr… errug koud, maar dat is even wel lekker). Hij was veel te wild om er verder in te gaan, met grote keien ertussen.
Vervolgens eten gemaakt en vrij vroeg gaan slapen, omdat het al helemaal donker werd.
Dag 4: afgelegde afstand: 97 miles (155 km), totaal 468 miles (749 km)
Dag 5
Vroeg opgestaan, om veel van de dag mee te pakken. Het is nu zelfs te fris om buiten te ontbijten. Wat een verademing.
We rijden om 8 uur weg, om het laatste stuk te rijden naar het einde van de kloof. De ochtendzon geeft op de bergen met de sequoia’s een prachtige blauw-groene gloed. Dit zijn van die spirituele momenten, vooral als we (als enigen!) naar de “roaring river falls” lopen en een klein grijs eekhoorntje en een bijzonder zwart-grijs gevlekte salamander zien.
Aan het einde van de kloof geeft het ochtendzon een hele mooie schaduwwerking en kleurstelling. De U-vormige kloof lijkt uitgesproken blauw! Op de terugweg doen we nog de grizzley falls aan. Even klauteren over de keien en je staat in een soort nevel oog in oog met zo’n Fa-douche. Fantastisch.
Als we verder terugrijden nemen we een afslag naar de General Grant Grove, waar een aantal superdikke sequoia’s staan. Een is er omgevallen en daar kun je doorheen lopen (van binnen hol namelijk).
Na nog een kop koffie gedronken te hebben bij een Amerikaan die er z’n gemak van neemt en constant grapjes maakt, rijden we King’s Canyon weer uit, op weg naar Yosemite. Je voelt het onderweg heter worden, zowel omdat we weer lager rijden als door het later worden. Gelukkig rijden we weer vlak, zodat de airco weer aankan.
We vinden een plek op campground “Yosemite South” in Coarsegold, net nog ten zuiden van Yosemite Park, zodat we daar morgenochtend vroeg naar binnen kunnen rijden, zonder files.
Het is hier weer heet, heet, heet. Gelukkig hebben ze een groot zwembad. Jammergenoeg geen schaduwplekken. Dat wordt weer overuren voor de airco!
Dag 5: afgelegde afstand: 135 miles (216 km), totaal 603 miles (965 km)
Dag 6
Het is al vroeg heet in de camper, zodat we ook snel op pad gaan. Richting Yosemite! Het is dan nog rustig en er staat een klein wachtrijtje van ongeveer 10 auto’s om het park in te komen. Er zijn wegwerkzaamheden, waardoor we over ruim 28 km over het grind rijden. Alles in de camper is dan wel door elkaar geschud tegen de tijd dat we bij Yosemite Valley aankomen. Bij het eerste uitzichtpunt is er nog een niet zo kundige Mexicaan in een RV die tegen onze geparkeerde RV aanrijdt. Bij hem is de klep van de tankdop er af, wij hebben wat schade aan de trap en de hoek van de bumper. Goed dat we een uitgebreide verzekering hebben afgesloten die ons eigen risico en schade aan de camper dekt! Voor de zekerheid nemen we nog de gegevens van de Mexicaan op, maar dat zoekt de verzekering maar uit. In Yosemite Valley is het file rijden, tot we er weer uit zijn en op de weg zitten naar onze plek op de Crane Flat, de campground die we al in april vanuit Nederland hebben geboekt. Altijd leuk om te merken dat het goed gegaan is. De Amerikaanse ranger heeft moeite met het uitspreken van de naam “Dijkstra”, maar dat is natuurlijk niet zo gek.
Deze campground is wat afgelegen, maar wel zo leuk. Het is heel mooi, tussen de bomen. Ook hier al het eten in de bearbox, hout sprokkelen voor het kampvuur en maar genieten! Die geur zou je toch mee naar huis moeten kunnen nemen! Die hele grote sequoia’s hebben ook hele grote dennenappels. Alles hier in Amerika is groot, behalve de schattige kleine eekhoorns. De campground heeft verder bijna alleen maar tentjes en is heel primitief: geen elektriciteit, alleen kleine kraantjes met koud water, en geen douches, alleen toiletten. Lekker om met de camper alles bij de hand te hebben!
’s Avonds barbecuen we, deels op het kampvuur en deels op de barbecue die we hier gekocht hebben. Als dat niet echt kamperen is!
We maken plannen voor de volgende dag en kruipen er vroeg in. Een beetje jammer dat de camper niet helemaal recht staat, we slapen een beetje ondersteboven.
Dag 6: afgelegde afstand: 75 miles (120 km), totaal 678 miles (1085 km)
Dag 7
Heel vroeg gaan we op pad. Het plan is een wandeling te maken naar de Vernon Falls in Yosemite Valley. We vertrekken vroeg (kwart over 7) om zeker te zijn van een parkeerplaats en nog een beetje in de koelte te lopen. We zijn inderdaad de derde camper die parkeert op de speciale dagparkeerplaats voor RV´s (3 Nederlanders op een rij; is this America?) en nemen de shuttlebus naar het startpunt voor de wandeling. De buschauffeur waarschuwt nog even dat je het niet in je hoofd moet halen om de gaan zwemmen bovenaan de waterval (every year some people try, but with no succes; they almost all die).
Na dit opwekkende praatje beginnen we de wandeling op een geasfalteerd pad, met veel puffende Amerikanen en Japannertjes om ons heen. Het eerste deel ronden we af binnen 3 kwartier en eigenlijk willen we door. Hier begint echt een pad met grote keien. Het stikt van de eekhoorntjes en al klauterend wordt het pad steiler, tot het zelfs een trap wordt, gevormd met grote keien. We lopen dan in de nevel van de waterval en het geluid wordt ook steeds harder. In de nevel zien we een regenboog. Dat is de moeite van de klim wel waard! Helemaal boven zijn een paar rustige stukken water. Nu begrijp ik wat de buschauffeur bedoelde. Het lijkt inderdaad aantrekkelijk om daar even in te gaan zwemmen!
We besluiten om niet dezelfde weg terug te nemen, maar via de andere kant van de heuvel meer zigzag gematigder af te dalen. Jammer dat het steeds warmer wordt als je weer lager komt. Marcel zit er redelijk doorheen (ongetraind), en Lisa en Bas zijn ook wel moe. Ik voel vooral bij het afdalen mijn knieën af en toe en zo is het goed dat we na 4 uur lopen beneden zijn.
Geheel voldaan en trots op onszelf rijden we terug naar Crane Flat waar we even uitpuffen, makkelijk eten maken en al op tijd ons bed opzoeken.
Dag 7: afgelegde afstand: 35 miles (56 km), totaal 713 miles (1141 km)