Maandag 19 juni
We hebben geen elanden of rendieren gezien in Solenstua en de camping is een beetje saai. De enige afleiding geeft een groep mensen die in de hutjes bivakkeert en waarvan ieder 2 honden bij zich heeft. We vragen ons af waarvoor ze hier bij elkaar zijn, maar het wordt al snel duidelijk: het zijn reddingshonden, en ze zijn “op oefening”. Vandaar dat ze zo goed luisteren, dat viel ons gisteren al op!
Als we rijden, zien we bijzonder landschap: eerst vrij vlak met bijzondere begroeiing. We zitten boven de boomgrens, dus het zijn struikjes en bijzondere mossen. In de verte zien we wel hoge heuvels. Even later rijden we hele stukken zonder iemand tegen te komen, door dichte bossen. De grens tussen Noorwegen en Zweden staat wel aangegeven, maar er is geen enkele vorm van controle oid. 
Het doel van vandaag is Idre, omdat we gelezen hadden dat daar in de omgeving de hoogste waterval van Zweden zou zijn.
Op de camping worden we welkom geheten door een vriendelijke Nederlandse. We mogen een mooi plekje uitzoeken, en dat doen we langs de snelstromende rivier. Het is wisselend fel blauwe lucht en dan weer bewolking waar af en toe een spetter uitvalt. Het stikt hier wel van de muggen, en we krijgen van de campingeigenaresse om “Mygga” te kopen. Dat is wat het beste helpt tegen de muggen en knuts van hier. Zowel Marcel als ik hebben al een paar flinke gemene bulten te pakken. De knuts hebben mijn knieholte gebruikt, die helemaal opgezet is en waar een paar flinke schrammen in zitten. Dus snel naar de supermarkt!
In het stadje Idra zien we al snel dat het hier toeristisch is, met een toeristenbureau en restaurantjes (die zie je niet zoveel in Zweden).En gelukkig ook een grote supermarkt en tankstation.
Het weer is bewolkt, temp. 18-20 gr.
Gereden km’s: 73 km
Dinsdag 20 juni
Na wat googlen zijn we er achter gekomen dat we met ons neus in de boter zijn gevallen. Het grensgebied hier tussen Noorwegen en Zweden kent rondom Idre 4 bijzondere natuurparken. In 1 ervan (Fulufjället nationalpark) is de hoogste waterval, de Njupskars vattenfall. De weg ernaar toe begint met grove grind. We kunnen echt niet veel harder dan 30 km per uur rijden. Maar dat geeft niet, want na een tijdje zien we 3 elanden langs de weg staan grazen. Ze storen zich niet aan ons, dus we krijgen ze goed op de foto. De hele setting doet ons aan Amerika denken: hele stille wegen, om je heen alleen bos, bos en nog eens bos. Gelukkig wordt het grind iets fijner nadat we bijna een uur hebben gesukkeld. Als we aankomen bij het nationalpark wordt de weg plots heel breed asfalt en we zijn verbaasd om te zien hoeveel auto’s er op de parkeerplaats staan. Waar komen die vandaan?
Gelukkig kunnen we hier koffie krijgen, daar zijn we inmiddels wel aan toe. Vervolgens maken we een mooie wandeling van ruim een half uur om bij de waterval te komen. Hij dondert het laatste stuk 70 meter naar beneden in vrije val, na een paar kortere “tredes” van bovenaf te hebben gedaan.
Indrukwekkend, mooi, en met die nevel vooral ook heel koud…. We lopen terug en rijden een andere weg, in de hoop dat deze beter is. Het begint goed, met redelijk glad asfalt. Maar al gauw stuiten we op werkzaamheden, moeten we wachten op het volgooien van een vrachtwagen met puin van de oude weg, waarna we weer hele stukken op grof grind kunnen rijden. En dan te bedenken dat deze weg op de kaart als rode weg staat aangegeven (een hoofdweg). Gelukkig doen we dit zonder caravan!
We rijden nog een stukje door naar een gebied waar veel elanden zouden zitten, in de hoop er een of meer te spotten. Na weer een stuk gehobbeld te hebben op een grindweg met de nodige kuilen, zonder iets te spotten, we draaien om en nemen de weg naar de camping. Langs de doorgaande weg nog 4 elanden gezien: op en naast de weg !
Elanden gespot:
Het weer bewolkt: 13 gr, af en toe regen.
Gereden km’s: 108 km
Woensdag 21 juni
Na een koude nacht (de verwachte max temperatuur voor vandaag is 14 graden, dus het zal vannacht wel rond de 6 of 7 zijn geweest) worden we vrij laat wakker. Maar ach, wat maakt het uit? Het is toch de langste dag!
Vandaag rijden we via Idre Fjäll (het wintersportgebied dat bij Idre hoort) naar Städjan-Nipfjällets nationalpark, om daar de Städjan te beklimmen voor het uitzicht. De rit naar Idre Fjälls gaat over een brede asfaltweg. Het is duidelijk dat dit allemaal vrij nieuw is ontwikkeld: het is niet echt 1 dorpje, maar het zijn verschillende groepjes mooie vakantiehuizen bij elkaar, met grote borden “te koop” of “te huur”. En het stikt van de kleine bordjes die langlaufroutes aangeven.
Wij rijden door naar Städjan en parkeren de auto waar de weg ophoudt om vandaar verder te lopen. Het waait stevig en het is bewolkt, maar af en toe komt de zon er ook tussendoor. De wandeling gaat over een pad dat wisselend grote keien heeft, waar je moet zoeken waar je je voeten kunt neerzetten, en dan weer over boomstronken of glibberig mos. Tussen de bomen loop je beschut, maar boven de boomgrens is de wind venijnig. We besluiten hier van het uitzicht te genieten, zittend achter een paar struiken, en daarna de weg terug te nemen. De weg naar de top is best nog ver en dat laten we over aan de diehards!
We gaan terug naar Idre, doen boodschappen voor een paar dagen (in verband met de midzomerfeesten over 2 dagen zijn de winkels minder open) en gaan terug naar de camping. Voor vanavond hebben we bij de campingeigenaar gerookte zalmforel besteld. Ze hebben hun eigen forellenvijver achter het campinggebouw. Dat wordt smullen!
Weer bewolkt, geen regen,temp 13 gr.
Gereden km’s: 48 km.
Zonsondergang, 0.00 uur:
Donderdag 22 juni
We worden weer laat wakker, en na een ontbijt met lekkere verse broodjes die Marcel in de supermarkt in Idre heeft gekocht, vertrekken we voor een wandeling bij de Grövelsjön (sjön=meer). Het is een bewolkte dag, maar we nemen de gok. Er naartoe rijden we over een mooie, glad geasfalteerde weg. Er is heel weinig verkeer. Om ons heen naaldbomen, heuvels, af en toe wat kale stukken waar het lijkt dat een brand gewoed heeft. Compleet is het Amerika gevoel! Helemaal aan het einde van de weg in het Grövelsjön natuurreservaat staat een “lodge”: een groot houten gebouw, met restaurant, winkeltje met allerlei outdoorspullen en informatie. We drinken daar koffie en daarna oriënteren we ons op de wandelmogelijkheden. Er blijken gemarkeerde wandelpaden te zijn, waarbij de lengte duidelijk is aangegeven. We besluiten de 4 km route te nemen (Naturstigen), die rond loopt over de heuvel/lage berg. Het pad gaat over drassig land met mos, hier en daar voorzien van houten planken om over te lopen, en dan weer over grote keien.
Onderweg staat nog een zomerhut die tot ongeveer 1945 gebruikt is door een familie met 10 kinderen. Iedere zomer trokken ze daar naartoe om hun vee te laten grazen. Ongelooflijk hoe je 12 mensen daar in kon stouwen! En hoe primitief die mensen hebben geleefd, zonder stromend water, toiletvoorziening, etc.
De wandeling is schitterend. Vooral boven heb je een mooi uitzicht over het meer, maar ook over de omringende heuvels en de daarachter liggende bergen waar nog sneeuw op ligt (die bergen liggen in Noorwegen). Al met al lopen we zo’n 2 uur en eindigen weer bij de “lodge”. We hebben het droog gered, enkele spetters zijn er gevallen, maar dat mag geen naam hebben.
Wandeling Grövelsjön:
Gereden km’s naar Grovelsjon: 107 km. Weer bewolkt.
Vrijdag 23 juni
Vandaag vertrekken we uit Idre, op weg naar het Siljanmeer. Dat staat bekend om de viering van Midsommer, en dat is vandaag. We nemen de gok dat we geen plek op een camping kunnen vinden. We nemen genoeg water mee om het een dag of zelfs 2 dagen uit te kunnen zingen.
We rijden naar Mora, dat bovenaan het meer ligt. Het is geen lange rit en rond 13.15 checken we in. We hebben de één na laatste plaats met elektriciteit. De camping is gróót! Ze hebben ruim 400 plekken, goed geoutilleerd, 4 servicehuizen met net sanitair en eigenlijk maakt de camping deel uit van een groter complex, met tennisbanen, een groot restaurant, bowlingbanen, een zwembad, sporthal etc. Vanuit onze plek loop je via een kleine brug voor voetgangers en fietsers zo het centrum van Mora in. Leuk! Het is een leuk plaatsje, met een paar leuke winkels. Echter….. alles is dicht in verband met Midsommer. Dan richten we ons op de viering op de camping. Daar wordt de meiboom opgericht door een groep mensen in klederdracht, met hulp van wat vrijwilligers uit het publiek. De groep doet hierna een aantal volksdansen (de Nederlanders zijn niet de enige met wat houterige volksdansen) en tot slot wordt iedereen uitgenodigd om mee te dansen. We blijven even staan kijken en dat is maar goed ook: het gaat om kringdansen op liedjes die alle Zweden kennen en jong en oud, man en vrouw zingt en danst allemaal mee. Toch lastig als je de dansen niet kent. Wel heel leuk om te zien en de sfeer te proeven.
’s Avonds maken we gebruik van het Midsommer buffet. Er is een overvloed aan vis, allerlei aardappelgerechten, sla en lekker vlees en kip. Als toetje hebben ze lekkere chocoladetaart, aardbeientaart met vruchten en room. We taaien af met het gevoel toch iets teveel gegeten te hebben. Maar lekker was het wel!
Mora:
Gereden km’s: 157 km van Idre naar Mora. Weer bewolkt, 18-19 gr.
Zaterdag 24 juni
Na een onrustige nacht met onderbroken slaap als gevolg van luidruchtige dronken Zweden besluiten we de massale camping te verlaten en op zoek te gaan naar iets kleinschaligers. We willen wel graag nog het Siljanmeer en de plaatsjes daaraan verder bezoeken. Op internet hebben we gelezen dat je het Zweedser eigenlijk niet kunt krijgen. We zetten koers naar Leksand, onderaan het meer. Ook dit is een redelijk grote camping, maar ja, wat anders?
Gelukkig stuiten we onderweg op een bordje naar een voor ons onbekende camping in het plaatsje Siljansnäs. Ik ga polshoogte nemen. Er blijkt daar (ter ere van Midsommer) een roeiwedstrijd aan de gang te zijn. Een groot grasveld staat vol met auto’s en campers. De dame bij de receptie zegt dat ze zeker nog plaats hebben voor een caravan. Tussen al het gekrioel door rijden we er heen. We krijgen een heel mooi plekje, met uitzicht op een uitloper van het meer, een soort baai. Daar wordt de wedstrijd gehouden met lange, smalle roeiboten met ongeveer 10 roeiers aan elke kant die ieder 1 riem voor hun rekening nemen en een stuurman die het tempo aangeeft. Leuk om mee te maken! Ook leuk om te zien hoe jong en oud door elkaar krioelt, de kinderen lekker kliederen met het zand aan de oever en alles in harmonie verloopt.
We doen de check-in als iedereen weer weg is en het lijkt er op dat de dame van de receptie iets te diep in het glaasje heeft gekeken. Waar ze ‘s middags nog foutloos Engels sprak, komt er nu alleen maar Zweeds uit. Gelukkig begrijpen we daar inmiddels iets meer van!
We gaan later in de middag een stukje door het dorp Siljansnäs lopen, op zoek naar een bakker of supermarkt waar we morgenochtend vers brood kunnen kopen. Die vinden we niet, maar wat we wel tegenkomen is een bijeenkomst waar ook een meiboom wordt opgezet. Er wordt muziek gespeeld op violen en het is in het klein een herhaling van wat we gisteren zagen. Kennelijk wordt de Midsommerviering op verschillende momenten gedaan, al naar gelang het handig uitkomt!
Roeiwedstrijden op Siljansnäs:
Gereden km’s: 106 km van Mora naar Siljansnas. Weer: bewolkt, af en toe regen. 16-17gr.
Zondag 25 juni
De hele nacht heeft het gekletterd van de regen en ’s ochtends is dat ook nog het geval. We besluiten een rondje rond het Siljanmeer te doen, om alle bezienswaardigheden te bekijken. In Leksand zou je de knäckebrod fabriek kunnen bekijken. Leksand is een grappig plaatsje, waar jammergenoeg het toeristenbureau niet open is, en we dus niet achter het adres van de fabriek komen. Waarschijnlijk is die vandaag toch niet open.
We rijden door naar Tällberg, een schattig plaatsje met heel veel donkerrode zomerhuisjes en een leuke winkel waar ze traditioneel Zweeds handwerk verkopen. We kopen er een klein houten Dalarna paardje en 2 kussens met de opdruk van de paardjes. We kunnen daar ook lekker lunchen: Zalm met aardappeltjes. Als we nog doorrijden komen we langs Rätvik, een leuk plaatsje met een hele lange steiger het meer in. Omdat de lucht weer dreigend is, rijden we maar even door. We komen langs het bord Nursar en ik herinner me op internet gelezen te hebben dat dit bekend staat om het houtsnijwerk. We rijden ernaar toe en het is al snel duidelijk: er zijn 3 werkplaatsen waar de houten paardjes worden gemaakt en beschilderd. Er worden ook demonstraties gegeven. Er zijn ook hele grote souvenirwinkels bij met de gebruikelijke verzameling ditjes en datjes. Al met al wel een beetje erg toeristisch.
We maken het rondje via Mora weer af naar Siljansnes. Ondertussen is de zon weer gaan schijnen en bij de caravan trekken we korte broeken aan om in de zon te gaan zitten. Dat duurt niet langer dan een half uurtje, want dan komen er weer hele donkere wolken aan en trekt de wind enorm aan. Gelukkig kunnen we ook goed in de caravan zitten!
Gereden km’s: 135 km rond Siljan meer. Weer: bewolkt, af en toe regen.