Dag 25, maandag 16 juli
Vandaag wordt het een echt zomerse dag: we beginnen al met 22 graden en zon. Het eerste wat we doen, is vanaf onze camping de rotstekeningen van Bølo opzoeken. Hier zijn rond 6000 voor christus een aantal afbeeldingen op ware grootte in de rotsen gekerfd. Het gaat om een rendier, een vogel, een beer (waarvan de poten door het water zijn verweerd en niet meer zichtbaar) en een mansfiguur op skies. Dat is een heel bijzondere, omdat dit aangeeft dat in deze periode al mensen op ski’s (met stokken) zich verplaatsten. Hierna rijden we richting Trondheim. We hebben een camping uitgezocht net ten westen van Trondheim en beide navigatiesystemen vinden het een goed idee om het grootste deel van de route over kleine witte weggetjes, gecombineerd met een overtocht van de fjord via een veerboot te doen. Wij checken de kaart, maar vinden dat niet zo’n goed idee en pakken de E6. Dit is de eerste dag van de vakantie dat we de airco aanzetten, een mijlpaal! Het landschap is weer anders: glooiende heuvels, bedekt met naaldbomen, en brede velden ertussen. Hier zie je weer graanvelden en weides met koeien. Marcel vindt het een beetje Frans aandoen. Aangekomen bij de camping blijkt deze prachtig gelegen aan de Trondheimfjord, zelfs met een klein zandstrandje er naast. We lunchen hier in het zonnetje en besluiten naar Trondheim te gaan. We bekijken hier de Nidaros Dom, dat is de kerk waarin alle Noorse koningen zijn gekroond. De Engelstalige rondleiding wordt door een zeer enthousiaste studente gedaan. Heel leuk! Ze vertelt dat een groot deel van de kerk die we nu zien, vrij recent is omdat branden de kerk hebben geteisterd en pas nadat Noorwegen een zelfstandig koninkrijk werd de impuls ontstond om de kerk mooi af te maken. (Noorwegen is namelijk tot 1905 onderdeel geweest van het Scandinavische Unie, bestaande uit Zweden, Denemarken en Noorwegen en hier aan voorafgaande gecombineerde koninkrijken). Naast de Nidaros Dom staat het aartsbisschoppelijk paleis, nog vrijwel intact vanaf 1120. Ook die bekijken we, met een tentoonstelling van de Koninklijke regalia en eentje van de historie van dit paleis. Hierna lopen we via de Gamle brua (oude brug: echt een publiekstrekker) naar de Kristiansen vesting, die op een heuvel ligt. Vanaf de brug zie je de oude pakhuizen, die op palen in het water staan. Voor een deel is dat nep: de nieuwere gebouwen staan op een betonnen fundering en daar staan houten palen voor. De oude hebben wel de palen als fundering. Wij “klimmen” het steile straatje naar de vesting op. Hier hebben ze ook een “fietslift” gemaakt: een systeem met een soort rails, en een ijzeren beugel waar je je voet op moet zetten, waarbij je halfstaande op je fiets dan naar boven wordt geduwd. Beneden gooi je geld in de automaat en moet de machine gaan werken. Jammer genoeg zien we hem niet echt gebruikt worden. Vanaf de vesting hebben we mooi uitzicht over Trondheim. Het is echt een mooie stad: veel houten huizen in rood/geel en wit. Alleen in de buitenwijken zie je flats. Direct aan het fjord zie je havens en wat industrie. Inmiddels hebben we het goed warm gekregen. Na een ijsje zoeken we de auto weer op en gaan naar de camping terug, die in de tussentijd helemaal is volgelopen. Flakk Camping, Bosberg (Trondheim)
Gereden km”s: 171 km
Dag 26: dinsdag 17 juli 2018
Het is, conform de verwachting, vandaag prachtig weer. Goede reden om een dagje rustig aan te doen. We doen eerst een was die snel droogt in de wind en de zon. Daarna gaan we nog een keer naar Trondheim, om rond te lopen in het oude centrum en een terrasje op te zoeken. Al rondlopend, komen we bij Stiftsgården (het koninklijk paleis) en zien dat er een Engelstalige rondleiding net op het punt van beginnen staat. Dit paleis is het grootste houten gebouw in Noorwegen en de inrichting is typisch Scandinavisch: een mix van eenvoud met een luchtige styling. Het blijkt dat dit paleis nog regelmatig (zeker een paar keer per jaar) als verblijf dient voor de koninklijke familie en ook gebruikt wordt voor ontvangsten. Hierna wordt het enigszins drukkend weer. Na een ijskoffie op een klein terrasje in een straat met houten huizen in allerlei kleuren, gaan we terug naar de camping.
Gereden km’s: 35 (omgeving Trondheim)
Dag 27: woensdag 18 juli 2018
Vandaag brengen we eerst een bezoek aan de VW dealer om alle benodigde vloeistoffen aan te vullen en na te vragen in hoeverre we de servicebeurt die volgens het display moet plaatsvinden, nog kunnen uitstellen. Geen probleem, wordt ons verzekerd. (handig met die moderne auto’s die geen vast onderhoudsschema meer hebben, maar aangeven dat je moet handelen naar de meldingen op het display, alleen iets minder als je zo’n lange reis maakt).
Gerustgesteld gaan we weer verder. Voor vandaag is bewolking en kans op een onweersbui voorspeld. Nou, dat klopt: precies als we de pootjes van de caravan willen opdraaien en aankoppelen, barst de bui los! Dan eerst maar koffie, waarna de ergste regen alweer ophoudt. Vandaag hebben we als einddoel Andalsnes, om van daaruit de fameuze Trollstigwegen te rijden, een weg met 11 en hele steile haarspeldbochten. Verboden voor caravans, dus het wordt heen en weer met de auto. Tussendoor schijn je fabelachtige uitzichten te hebben. We moeten wel even kijken of het weer dan beter wordt. Op de route naar Andalsnes rijden we langs fjorden. Ze blijven mooi, ook met dit weer: de dreigende wolken en harde wind geeft goed het ruige karakter weer van deze natuur. We hebben mooie uitzichten op hoge rotswanden die direct vanuit het water oprijzen, lange tunnels, hoge bruggen en ook: 2 keer een veerboot. We hebben beide keren geluk dat we net aan komen rijden en de boot bijna al vertrekt. We zien op de borden dat je in geval van pech een half uur wachttijd hebt. Dat valt te overzien. De afhandeling gaat hier ook weer heel efficiënt: ze komen langs je auto en je kunt met je bankpas betalen. We hebben tot nu toe nauwelijks cash geld gebruikt. Sterker nog: we zijn meerdere keren tegen gekomen dat je niet cash kan betalen, maar alleen pinnen of met credit card. De camping die we bij Andalsnes hebben uitgezocht, Mjelva camping, ligt prachtig tegen een bergwand aan. Net als we staan met de caravan begint het weer te hozen. Maar na een uurtje klaart het weer op.
Aantal km’s: 318 km.
Dag 28: donderdag 19 juli 2018
De bedoeling was, om vandaag de Trollstigvegen te rijden. Maar de wolken zijn niet van de bergen verdwenen. Dan heeft deze rit niet veel zin: het gaat vooral om de mooie uitzichten op de bergen en de watervallen. Daarom gaan we eerst Andalsnes verkennen. Het blijkt een stil en weinig spectalculair stadje te zijn. We moeten het echt van de omgeving hebben: het ligt aan het eindpunt van de Isfjord, die wordt omsloten door hoge bergen. We hebben gelezen dat Andalsnes in de tweede wereldoorlog flink is vernield, vandaar dat er niet echt een historisch centrum is. Alle gebouwen ademen een jaren 60/70 sfeer: beton/strak en dan niet echt goed onderhouden. Er zitten wel een paar winkels (een Noorse truien outlet en vooral veel sportkleding zaken: 90% van de Noren loopt in sportkleding). Maar belangrijker: er zit een goed koffietentje, met echte espressokoffie van vers gemalen bonen! Dat wordt onze eerste echt goede koffie in Noorwegen. Meestal krijg je van die waterige filterkoffie die al klaar staat in grote kannen. Dan mag je ook een gratis refill…. Laat maar zitten.
Als ‘s middags de wolken nog niet willen wijken, besluiten we de Trollwegen niet te rijden, maar het Romsdal in. We weten uit het boekje dat we door een nauwe doorgang tussen hele hoge bergen moeten rijden. We zien de nauwe doorgang, en zien de bergen tot de hoogte dat de wolken er tegenaan hangen. Er is nog een Romsdalinformatiecentrum waar we naar binnen gaan. Er blijkt een grote souvenirshop in te zijn met de gebruikelijke trol-poppetjes, stickers, magneten, t-shirts etc. en een filmzaaltje waar je (tegen betaling!, dit is Noorwegen) een film kunt zien over het Romsdal. Wij rijden verder tot het punt waar de bergen wijken.
Gereden km’s: 113 km (omgeving Andalsnes)
Dag 29: vrijdag 20 juli 2018
We worden wakker en zien een zonnetje. Hoera! Snel staan we op en gaan na het ontbijt op pad naar de Trollstigvegen. Er hangt hier en daar nog een flard van een wolk tegen de berg aan, maar we hebben uitzicht. En wat voor een uitzicht! Het is echt spectaculair! De bergen om ons heen zijn machtig hoog, de weg slingert met onvervalste haardspeldbochten en hier en daar is de weg zo smal dat er maar 1 auto (of bus: die rijden hier ook) op past. Marcel haalt zijn hart op en geniet. Het is nog rustig omdat we zo vroeg zijn. Maar bij de eerste stop zien we toch al veel mensen. Hier zijn loopbruggen gemaakt waarop je naar platforms loopt waar je magnifiek uitzicht hebt op de imposante waterval. Hij is imposant door de hoogte die wordt overbrugd, maar ook door de koers die hij neemt over veel treden, en ook in bochten. Marcel vindt de constructie van de loopbrug ook interessant: cortenstaal gecombineerd met roestvrijstaal (jaja..). Het geeft wel een modern en apart effect. We rijden weer door tot het einde van de Trollstigvegen. Hier zijn iets minder haarspeldbochten achter elkaar, maar het blijft mooi. En grappig om te zien dat hier schapen grazen die doodleuk op hoge richeltjes op de berg gaan liggen uitrusten. Aan het einde is nog een café met weer zo’n mooie loopbrug die langs een imposante waterval leidt. Wat is dat water hier ook verschrikkelijk helder! We drinken koffie (weer Noorse filterkoffie) met een kanellbulle er bij om daarna terug te rijden. Het is inmiddels wat later en ook veel drukker geworden. Bij de parkeerplaats van onze eerste stop staan nu verkeersregelaars: niet iedereen kan er meer parkeren. Er staan verschillende toeristenbussen en als je nu de loopbrug ziet: net een krioelende mierenhoop! Als we doorrijden zien we op een paar cruciale punten ook verkeersregelaars staan. Dat is te begrijpen: als je dit niet regelt met deze drukte, zou de hele boel wel eens volledig vast kunnen komen te staan!
Terug bij de camping koppelen we de caravan aan en vertrekken richting Stordal. Daar zoeken we een camping op, Stordal camping, om van daaruit Ålesund te gaan bekijken.
Gereden km’s: 88 km
Dag 30: zaterdag 21 juli 2018
Vandaag gaan we naar Ålesund. Als we vertrekken vanuit Stordal, is het fris. We rijden naar het puntje van de kust waar Ålesund ligt en de temperatuur stijgt gestaag. De zon komt ook steeds meer naar voren. Deze stad staat bekend om zijn centrum volledig in Jugendstil-stijl. Dat komt omdat de stad in 1904 vrijwel volledig is afgebrand. Bij de wederopbouw werd verboden om houten huizen te bouwen (om herhaling van een dergelijke ramp te voorkomen). De Duitse keizer Willem !! was begaan met de stad en steunde de wederopbouw met geld, architecten en materiaal. Omdat de Jugendstil sterk in de mode was, ziet Ålesund er stijlvast uit. Wij bezoeken het Jugendstilcentrum waarin uit de doeken wordt gedaan waar je de stijl aan herkent (veel elementen uit de natuur) en lopen rond in de stad. Het is er rustig, er zijn mooie winkels en lekkere koffie. Als we terugrijden naar Stordal, rijden we duidelijk weer naar de bewolking toe. Het is dus echt waar dat Ålesund door zijn ligging aan de warme golfstroom, direct aan de Noorse Zee, zo’n prettig klimaat heeft! In Stordal zoeken we het rozen-kerkje op. Dit is een kerkje dat in de 17e eeuw op een geheel eigen wijze volledig is beschilderd met rozen-motieven. Het kerkje zelf dateert al van eerdere eeuwen (de centrale steunpilaren zijn nog de boomstammen uit de staafkerk-tijd) en het verfwerk is heel goed bewaard gebleven. Van buiten is het een schattig klein, wit geschilderd houten kerkje. Als je binnenkomt word je echt overrompeld door de beschildering. Ongelofelijk dat dit zo goed bewaard is gebleven!
Terug bij de caravan klaart het op. We kunnen nog in de zon zitten lezen en plannen maken voor morgen: we gaan de Geirangerfjord over varen!
Gereden km’s: 133 km (naar Alesund)
Dag 31: zondag 22 juli 2018
We staan vroeg op, want we hebben uitgeknobbeld dat we bij voorkeur de veerboot van Hellesylt naar Geiranger van 11 uur willen hebben, zodat we daar nog even kunnen rondlopen en dan de boot van 14.00 uur terug kunnen nemen om daarna weer verder te rijden naar camping Oldevatn bij Olden. We hebben dan eerst nog een ferry naar Stranda. We komen daar net op tijd aanrijden: het bord staat al op vertrek: Nå (nu dus). We mogen er nog op voordat de klep omhoog gaat. Het is ook wel heel stil: we staan er met 2 auto’s op. De pont vaart in 12 minuten naar de overkant. Wij betalen voor onze combinatie ook hier weer een soort eenheidstarief: 330 Kronen (ongeveer 40 euro). Typisch, want dat betalen we ook voor veel langere stukken. In Hellesylt aangekomen zoeken we een plek waar we de auto en caravan goed kunnen parkeren. Het is hier heel stil. Er is een Peer Gynt centrum, waar ze het verhaal van Peer Gynt in houtsnij-tableau’s hebben uitgewerkt. Er is helemaal geen publiek, op de gok zetten we onze combinatie op het parkeerterrein en wij drinken er koffie (er staat: parkeren alleen voor bezoekers).
Op de boot zitten een paar busgezelschappen. We horen Spaans, Frans, Japans. De Japanners zijn als vanouds constant bezig foto’s te maken, vooral selfies voor de mooie uitzichten. Het weer is helemaal opgeknapt: waar er vanochtend nog veel wolken waren, zijn er nu maar een paar witte plukjes en is er vooral veel zon.
De Geirangerfjord is erg indrukwekkend: smal, met hele hoge en steile bergkliffen waar nog een paar oude boerderijen tegenaan geplakt staan. Ze zijn inmiddels verlaten, maar de gebouwen blijven onderhouden. Er zijn een paar hoge (dunne) watervallen en bovenop de bergen zie je sneeuwvlaktes. Het water is groen door de weerschijn van de bomen. Bij Geiranger ligt een enorm cruiseschip dat te groot is om aan te meren aan de kade en waarvan de passagiers met de reddingsboten in plukjes aan wal worden gebracht. Prachtig om deze logistieke operatie te zien.
Geiranger is volkomen gericht op de toeristen: als we vanaf de boot stappen zien vooral souvenirshops. Geiranger is niet veel meer dan dat: het heeft maar 300 vaste inwoners. Het gaat vooral om het natuurschoon. We lopen wat rond, checken de souvenirs (mooie Noorse truien, maar ik heb er al een paar en ze zijn wel heel erg warm) en nemen om 14 uur de boot terug. Met het laatste stukje komen er weer meer wolken. Het lijkt wel van bovenaf geregeld, wat hebben wij een geluk gehad!
Op het parkeerterrein van het Peer Gyntcentrum zijn wij nog steeds de enige parkeerders. Het is hier wel heel erg stil. Iedereen sjeest door dit stadje heen alleen naar de veerboot. Het is alleen erg druk bij de veerboot: veel bussen staan en de auto’s maar wachten tot er eindelijk plek is.
De weg naar de camping in Oldenvatn (Oldenvatn Camping) is voor het laatste stuk weer erg smal. Er zijn regelmatig uitwijkpunten en die moeten we ook veel gebruiken. Om half 5 komen we aan. Heel bijzonder: we worden heel vriendelijk welkom geheten, de camping-eigenaar liep met ons mee om een mooie plek uit te zoeken. Toen we zeiden liever niet dicht tegen de weg aan te staan, bedacht hij dat we op een seizoensplaats konden staan waarvan de eigenaars nu toch weg zijn. We staan dus erg luxe, met een vlonder voor de caravan!
Gereden km’s: 125 km