Dag 8
Nog even twijfelen we: doen we de Tioga pas of rijden we direct door naar San Fransisco? We doen het eerste: we zijn maar 1 keer in Amerika en het zou toch jammer zijn om dit niet te zien. Het is inderdaad prachtig. Steeds wisselend landschap, met ruige steenpartijen, mooie naaldbossen, wilde riviertjes etc. De weg is breed, we stijgen en dalen wel flink, maar dat loopt allemaal soepel. Omdat we weer vroeg op pad zijn, is de weg nog heel rustig. Na de Tioga pas komen we uit bij Mono Lake, en even verder begint het kleine weggetje naar Bodie. De laatste 4 mijl is de weg onverhard. De ultieme test voor de camper: wat een herrie maakt dat gehobbel!Maar het is de moeite waard. Bodie is een spookstadje, dat een bloeitijd kende rond 1880, omdat er daar goud gevonden werd. Na uitputting van de goudmijn is het stadje langzaam uitgestorven en door het droge woestijnklimaat staat nog veel van de originele bebouwing (inclusief huisraad) overeind. Je ziet het helemaal voor je hoe de golddiggers hier hebben gewoond (en ruig huisgehouden, naar het schijnt).We rijden door naar Bridgeport, waar we dachten op een campgroud te gaan staan. Maar als we zien dat hij pal aan de snelweg ligt, en geen hookups heeft, rijden we maar door. We zoeken in het boek van Dries en vinden in het plaatsje Dardanelle verschillende campgrounds. De meeste wel alleen geschikt voor RV’s kleiner dan 22 ft; er blijft er 1 over voor ons. Dat wordt spannend!Maar de echte verrassing komt nog: op de kaart staat de Sonora pas aangegeven, echter zonder bijzonderheden. Langs de kant van de weg staan wel waarschuwingen dat trucks met trailers deze weg niet moeten nemen. Als we eenmaal daar zijn blijkt waarom: hellingen van 26%! Dat heb ik in Europa nog niet gezien! In z’n 1 zwoegt de camper ertegenop. Af en toe vraag ik me af of hij het haalt, maar het gaat! Dit is pas een echte pas, met smalle stukken en haarspeldbochten. We manoeuvreren samen: ik waarschuw voor de bochten, die ik op de TomTom zie en probeer te checken of we tegenliggers krijgen. Wat een avontuur!Als we Dardanelle binnenrijden, zien we een campground waar staat aangegeven dat het ook voor RV’s is en een dump heeft (hard nodig na 2 dagen in de natuur kamperen). Gelukkig is er nog net 1 plaatsje voor ons.Lekker eten maken, bijkomen van de lange dag, douchen en onder de wol.
Dag 8: afgelegde afstand: 163 miles (261 km), totaal 876 miles (1402 km)
Dag 9
Vandaag staan we iets minder vroeg op. Het is nog erg koud, en we gunnen onszelf een wat langzamere start. Goodbye Dardanelle, met je malle Pietje campground, in the middle of nowhere zonder internet-acces! We rijden stukken op hele rustige wegen, nog steeds steil en kronkelig. Pas na een hele tijd rijden we langs een tankstation (hard nodig), waar ze zalige koffie en dito home-made cookies verkopen. Bij het tankstation is een winkeltje war je de gekste dingen kunt kopen, en ook verse groente etc.Daarna weer door. Langzaam komen we in de dichter bevolkte wereld, duidelijk aan grotere wegen etc. We merken dat het krap wordt om door te rijden naar San Francisco. Bovendien willen we nog wat praktische zaken checken op internet en een wasje draaien. We zoeken een campground in de buurt van San Francisco en komen uit op een KOA camping. Wel een dure, maar goed voorzien van alles wat we nodig hebben (inclusief koel zwembad). Niet te geloven wat een ouderwetse wasmachines ze hier nog hebben (van die langzaamwassers, serieus! Volgens mij zijn die sinds de jaren 70 bij ons al niet meer in de handel).Wat opvalt aan deze campground is ten eerste dat hij heel groot is (ruim 350 plekken) en ten tweede dat er waanzinnig veel hele grote RV’s staan, de een nog mooier dan de andere, en veel ook op een Amerikaanse manier versierd (lampjes, beeldjes, tuttelige plantjes). Toch een internationaal fenomeen!.Internet surfen levert een hit op voor een campround net ten noorden van San Francisco, op loopafstand van een ferry over de baai naar San Francisco. Daar sturen we op aan morgen!
Dag 9: afgelegde afstand: 134 miles (214 km), totaal 1010 miles (1616 km)
Dag 10
Ook vandaag een iets rustigere start: het heeft geen zin te vroeg te gaan rijden, anders zitten we alleen maar in de ochtendspits!We rijden langs de delta wat mooie plaatjes oplevert van stroken land waar we over rijden terwijl we aan beide kanten zijn omgeven door water. We gaan over de Richmond/San Rafael brug. Dat is een brug die steil omhoog en omlaag gaat, en voor de beide rijrichtingen 2 verdiepingen heeft. Apart effect geeft dat!Het is nog even zoeken naar de campground, maar gelukkig heeft die voor 2 dagen wel een plek voor ons. We krijgen heel veel informatie, zowel van de dame aan de balie als van de dame die “woont” op de plaats naast ons.Onder de lunch nemen we alles door en besluiten om de ferry te nemen en ons de rest van de dag te richten op de pieren bij de haven. Op de ferry varen we langs de brug waarover we zelf gereden hebben (hij is inderdaad hoog!) en we zien ook Alcatraz. Verschillende mensen hebben ons afgeraden om onze tijd en geld hier aan te spenderen; nu zien we er toch nog wat van.We lopen vanaf onze aankomstpier (pier 1) tegen een stevige wind in tot aan pier 39, waar heel veel te doen is (o.a. de zeeleeuwen die daar uit eigen vrije wil liggen). We hebben daar ook een hele lekkere vismaaltijd met uitzicht op de zeeleeuwen. Erg grappig om te zien hoe dat onderling gaat: af en toe gaat er een het water in, komt terug en wurmt zich over de andere zeeleeuwen heen naar een lekker plekje. Af en toe wat gegrom, maar dan liggen ze weer gezellig allemaal tegen elkaar aan. Op de terugweg houden Lisa en Bas de tel bij van de hardlopers die we tegenkomen: 64! Met een aantal wel heel kleurrijke er tussen.We kopen in de terminal vast een dagkaart voor de cable car en de bussen voor morgen, zodat we daar morgen geen tijd aan hoeven besteden, maar direct op pad kunnen naar Chinatown, Lombard street en Fisherman’s Warf.
Dag 10: afgelegde afstand: 77 miles (123 km), totaal 1087 miles (1739 km)
Dag 11
We hebben de ferry van 9.15: San Francisco, here we come! Het is jammer genoeg nog erg mistig. We hebben ons er op gekleed: fleece vesten, lange broeken.Door de terminal lopen we langs de zalige geuren van verse koffie en vers brood. Hier hebben ze echt lekker brood, dat hebben we gisteravond hier gekocht en vanochtend voor het ontbijt gegeten. Die Amerikanen kunnen het dus wel!We hebben voor vandaag een “muni passport” gekocht, waarmee we de hele dag ongelimiteerd van het openbaar vervoer in de stad gebruik kunnen maken. We beginnen in Market Street, waar we op de cable car stappen naar Chinatown. Echt een heel oud rijtuigje, waar we overdwars zitten en steil omhoog worden getrokken de hellingen van San Francisco op.In Chinatown kijken we onze ogen uit in een winkeltje met ingrediënten voor de Chinese keuken: knoerten van gedroogde haaievinnen, gedroogde paddestoelen zo groot als onze Leerdammer kazen, ondefinieerbare zwarte dingetjes (waarschijnlijk zeediertjes, volgens mij zee-anemonen), heel veel soorten ginsengwortel, zwaluwnestjes, kruiden, Chinese thee in honderd soorten, teveel om op te noemen (en te ruiken). Verder zien we rommelige winkeltjes volgepropt met de meest kitscherige prullaria, juwelierswinkels met grote borden “60% off” zonder de basisprijs te vermelden.We komen uit bij Fishermans Wharf, waar een hele gezellige sfeer hangt. Straatartiesten, allerlei winkeltjes, vreemd uitgedoste mensen. We drinken er koffie in een bakkerij waar direct vanuit de bakkerij de broden in grote manden langs een rail aan het plafond vervoerd worden naar het winkelgedeelte. Ook dit is lekker brood.Vanuit Fishermans Wharf gaan we met de bus naar het Golden Gate park, om de brug van dichtbij te bekijken. Hoe het precies geregeld is met de bussen, is niet duidelijk, maar onderweg moeten we overstappen op een volgende bus van precies dezelfde lijn. Tja, als we er maar komen. We moeten nog een stukje lopen naar het park en lopen dan in een goed buurt. Leuke winkels, mooie etalages. Zelfs een Apple store zit hier! De kinderen kwijlen bij de I-phone en wij bij de I-pad. Als het niet zoveel geld was, zou je er zo een kopen! Het is hier niet veel goedkoper dan in Nederland, dus dat is (jammer, Lisa en Bas) niet een argument.In Golden Gate Park hangt de mist en waait het hard. Het is echt koud! We besluiten de brug nu wel van dichtij genoeg te hebben gezien en nemen de bus terug. Bij Fishermans Wharf stappen we over op een oude (type Haagse) tram en gaan terug naar de terminal. We nog een keer de Californian Line helemaal naar boven en weer terug. Het is ook wel spectaculair, hoe steil je omhoog wordt getrokken. Marcel maakt nog een paar foto’s en dan wordt het rennen naar de terminal om de ferry van 5 voor 6 te halen. Pff… gelukt. In de ferry gaan we binnen zitten om weer lekker warm te worden. Als we aankomen aan de overkant, schijnt daar de zon en moeten we voor de eerste keer deze dag de zonnebrillen opzetten. Apart!
Dag 11: afgelegde afstand: 0 miles (0 km), totaal 1087 miles (1739 km)
Dag 12
De dag begon met het rijden naar een shopping mall waar volgens internet een Abercrombie&Fitch winkel moest zitten (voor de niet-kenners: dit is een zeer trendy kledingmerk dat niet in Nederland te koop is en mede daardoor extra begeerlijk voor meisjes zoals Lisa).In de tussen tijd keek Bas zijn ogen uit bij de naastgelegen Apple store.De shopping mall bleek op 3 minuten rijafstand van onze campground te zijn, hetgeen Marcel het argument uit handen nam dat hij niet hele stukken wilde omrijden.Zo’n shopping mall is niet te vergelijken met een winkelcentrum bij ons. Deze had alleen maar brand-stores en dan ook meteen hele grote. De A&F winkel hadden we snel gevonden (harde muziek) en Lisa kwam in het walhalla. Moeilijk om keuzes te maken, dus dik een uur verder stapten we met een goed gevulde tas de winkel uit. Marcel zuchten; eindelijk konden we echt op stap, richting Sacramento.We reden weer flink heuvel op en het werd met het uur ook flink warmer. In Sacramento kwamen we rond het middaguur aan. Eerst naar het railroad museum. Marcel en ik vonden het erg interessant, om te lezen over de aanleg van de spoorwegen, van Oost naar West, door de Sierra Nevada. Er stonden een aantal stoomlocomotieven en een paar nieuwere treinstellen. Lisa en Bas hadden het al snel gezien en hadden ook geen zin om de begeleidende teksten te lezen. We wisten niet dat er veel Chinezen betrokken waren bij de aanleg en dat dat te maken had met het feit dat zij specialist waren met dynamiet (black powder).Na het railroad museum hebben we door het historische deel van Sacramento gelopen. Het was wel leuk, maar een beetje nep. Net teveel doorgeslagen in het “echt” historisch maken. Hierna rijden we weer door naar South Lake Tahoe. Eerst weer flink stijgen op een steeds smaller wordende weg, en daarna plots steil naar beneden. Op dat punt hebben we wel een schitterend uitzicht op het grote meer dat strak blauw tussen hoge bergen ligt.We hebben geen reservering, en eigenlijk schrikken we een beetje van het toeristische gehalte. Het is weekend en bij de eerste campground krijgen we dan ook te horen dat ze vol zijn. Wel (echt vriendelijk Amerikaans) krijgen we een lijstje met alle campgrounds rond South Lake Tahoe en de tip om de KOA camping te proberen. Eigenlijk zijn we een beetje KOA-moe: het is een beetje McDonalds achtig met overal diezelfde formule. Maar ja, we zullen toch érgens moeten staan en in zo’n toeristische omgeving zullen ze wel fel reageren op “los” kamperen.Gelukkig heeft de KOA nog 1 plekje, dus we kunnen inparkeren en eten maken.
Dag 12: afgelegde afstand: 205 miles (328 km), totaal 1292 miles (2067 km)
Dag 13
We doen vandaag rustig aan en rijden rond 11 uur weg. We rijden nog door South Lake Tahoe. Wat een raar toeristisch oord! Op het meer ziet het er wel leuk uit, met bootjes en para-gliders. Het is er druk omdat het zondag is.Vandaag staat er een flinke rit op het programma. We willen richting de nationale parken in Utah. We maken onderweg nog wel een tussenstop in Virginia City, een authentiek oud plaatsje, Wel een beetje opgepoetst voor de toeristen, maar nog net in een leuke mate. Er lopen ook mensen in oude kleding rond, in de saloons wordt gedanst. We lopen er even rond en gaan dan weer verder. Het stikt hier bovendien van de motorrijders.Het is een lange, hete rit, door woestijngebied. Lange stukken langs drooggevallen meren en dan weer over hoge passen. We eindigen op een hele kleine en eenvoudige campground in …..Toyuba National Forest, vlakbij Austin. We zetten heel snel de barbecue aan (we hebben speciaal daarvoor een gasbarbecue gekocht) en vallen aan. Omdat we morgen ook weer een flink eind moeten rijden, gaan we er vroeg in.
Dag 13: afgelegde afstand: 230 miles (368 km), totaal 1522 miles (2435 km)
Dag 14
We laten de kinderen verder slapen op ons bed en rijden om half 7 weg. Eerst nog maar even een stukje terug naar Austin om daar te tanken. Vanaf Austin gaan we richting Ely. Deze weg heet niet voor niets “the loneliest highway”. Hele stukken kom je geen kip tegen, niet voor je, niet achter je, en ook geen tegenliggers. Bovendien zijn er nauwelijks plaatsjes.Onderweg besluiten we de route aan te passen en Moab te laten liggen en Natural Arches over te slaan.Het is weer een hete tocht, maar wel door wisselend landschap. Langzaam wordt het groener. Af en toe zien we koeien grazen. Als we Nevada zijn uitgereden komen we in een gebied dat “Antilope summit” heet. En verdomd, we zien er 1 staan langs de weg. Een prachtig beest!We rijden vandaag door tot het plaatsje Beaver en zoeken daar net zo’n soort campground als gisteren. In het boek van Dries staat een aantrekkelijke met de naam “little reservoir”. Het is even zoeken, maar het is inderdaad een hele leuke campground, met maar 8 plaatsen en een schattig meertje en kabbelend beekje. Heel rustig dus. We worden ontvangen door een gepensioneerde campgroud-beheerder wiens beide ouders uit Amsterdam blijken te komen. It’s a small world! Morgen op pad naar Bryce Canyon, dat is volgens hem maar een uurtje rijden hiervandaan. Dat is een goed vooruitzicht na al die miles van de afgelopen dagen!
Dag 14: afgelegde afstand: 355 miles (568 km), totaal 1877 miles (3003 km)