17 mei
Vandaag doen we rustig aan. De campground is gisteravond nog volgestroomd met Amerikanen met bootjes en vistuig. We staan dan ook aan een groot meer. Hier is een oververtegenwoordiging van supersize Amerikanen te zien, waarvan je je afvraagt hoe ze het zo ver hebben laten komen. Toch wel tekenend, het is ook zo’n campground met allerlei versiersels, gekleurde lichtjes, aan de stacaravans gebouwde mini-veranda’s. Hoe dan ook, het meer is prachtig en nadat we daar even hebben staan kijken gaan we op pad. Het doel is, een National Forest campground bij Enumclaw, aan de Noordkant van Mount Rainier. Er staat een opmerking bij over ORV’s, maar wij weten niet waar dat voor staat.
Onderweg drinken we nog koffie in een bakery waar ze goed brood verkopen. Snel nog even gekocht en weer verder. De weg gaat flink steil omhoog en we hebben prachtige uitzichten op de omringende bergen. Na een tijdje gaat de weg over in gravel, en er staat een bord dat we op eigen risico verder gaan en dat er geen waarschuwingsborden meer zullen staan voor de “rough road”. In het begin gaat het nog, maar de gaten worden steeds groter en moeilijker te omzeilen. Na een tijd komen we aan bij een verzamelplaats waar een hoop Jeeps, crossmotoren etc staan. Er staat een bord dat alle ORV’s wel wettelijke toegestaan moeten zijn voor de public road. Oh! Er gaat een lichtje op: ORV’s zijn Off the Road Vehicles!!! Die leven zich volledig uit hier op die kuilenweg! We rijden nog een stukje door, maar de weg wordt zo slecht dat we besluiten terug te gaan. Het is immers wel de bedoeling dat we onze RV heel afleveren.
Eerst even lunchen en dan op naar de volgende campground. Daar hebben we de coördinaten van ingetikt, maar ook daar komen we op een onverharde weg terecht, en nadat we vrijwel 10 mijl daar op hebben gereden terwijl volgens de beschrijving na 4 mijl de campground bereikt zou moeten zijn, draaien we ook hier om. Ik besluit even na te gaan vragen bij het kantoortje van een “camp valley inn”. Het is met niet helemaal duidelijk wat het is, maar ik zie wel een bordje dat ze lid zijn van een of ander christelijk verbond. De beheerder (of eigenaar) geeft aan dat we wel op de goede weg zaten, maar dat volgens hem onze RV helemaal niet past op die campsite. Zijn campsite is vooral voor groepen, en hij heeft nu een grote groep girl scouts. Hij houdt de boot af. Ik raak met hem in gesprek over onze reis en dat we vandaag nu al 2 keer de campground niet konden vinden. Hij vindt het een mooi verhaal, vraag wat we van Amerika vinden (geweldig natuurlijk), vertelt dat hij ook in Zwitserland is geweest en trekt bij: hij oppert de mogelijkheid dat we bij hem op het terrein mogen staan, als we het niet erg vinden dat de girl scouts af en toe herrie maken. Goed plan!!
Als we het terrein opdraaien zien we een prachtig groot groen grasveld met keurig aangelegde gravel RV plekken. Er staan nog 2 andere (hele grote) RV’s, we staan hier gewoon geweldig!
Dag 22: Afgelegd: 138,3 miles (222,57 km’s) totaal 3606 miles (5803 km’s)
18 mei
Voor vandaag is de weersverwachting dat het gaat regenen en dat lijkt ons een goede reden om vandaag een grote shoppingmall op te zoeken in Seatlle, één waar ze zowel Hollister (interessant voor Lisa) als American Eagle (voor Bas) verkopen. Het adres zit als nuttige plaats in de TomTom, dus dat moet lukken. Als we wegrijden bedanken we nog even voor de prachtige plaats en we gaan eerst nog even koffie drinken bij Twede’s Cafe in North Bend. Dat is het café waar de politieagent van Twin Peaks altijd zijn “damn good cup o’ coffee and a cherry pie” bestelde. Grappig, de inrichting is inderdaad exact hetzelfde en het is er razend druk, ook met Amerikanen die er ontbijten met gigantische porties met pasteien, gebakken eieren (2 of 3 hoor ik de serveerster vragen) en nog allerlei zaken die wij niet herkennen. Duidelijk is wel dat de porties gigantisch zijn! Wij bestellen daarom ook maar 1 cherry pie met z’n tweeën. De koffiekoppen zijn ook ongeveer dubbel zo groot als onze grote bekers en dan komen ze ook nog langs voor een refill! Nee dank u, 1 is echt genoeg. We zien wel dat ongeveer standaard een bakje wordt gegeven waarin de niet genuttigde porties in meegenomen kunnen worden. Geen wonder, maar of dat nou allemaal lekker is om later nog een keer op te warmen?
Nog met een zonnetje rijden we verder. Voor een zondag is het verkeer best druk. We zien ook hier toeritdosering en een filestrook waar je alleen mag rijden met bussen of auto’s met 2 of meer personen. Het zal hier door de week dus wel echt heel druk zijn.
De shoppingmall vinden we zonder problemen en we kunnen de RV nog goed parkeren, over 2 plekken. Het is een enorm complex met heel veel winkels. We werken het systematisch af en vinden inderdaad waar we naar zochten. Typsich Amerikaans, met veel spullen al in de “clearance” (uitverkoop) en nog extra korting er overheen.
We dachten eerst om ook hier te lunchen, er is een groot “food court”: dat wil zeggen dat er een groot middenplein met tafeltjes en stoeltjes is met daaromheen uitgiftepunten van allerlei verschillende soorten tentjes met eten. Als we een rondje lopen worden we allebei eigenlijk misselijk van de vette frituurlucht. Het lekkere brood dat we nog hadden trekt ons meer.
Weer in de RV zoeken we een campground waar een adres bij staat en die niet vlakbij een snelweg staat. We vinden er 1 in Falls City. Als we daar aankomen, blijkt hij prachtig gelegen te zijn, met plekken voor de RV die van elkaar gescheiden zijn door grote bomen. Er schijnt hier ook een beer gespot te zijn, dus spannende kan het ook nog worden!
Dag 23: 67,6 miles (108,79 km’s) totaal 3673,6 miles (5912 km’s)
19 mei
Gelukkig hebben we de beer niet gespot. We staan rustig op en gaan op pad. Het plan is om Falls City en Carnation te bekijken, 2 kleine plaatsjes op weg naar het Noorden van Seattle die volgens de Washington-gids de moeite waard zouden zijn. Falls City is echter qua centrum zo klein dat we er al uit rijden voordat we dat goed en wel in de gaten hebben. Carnation is iets groter, maar stelt ook niet veel voor. Wel moet er een bijzondere hangbrug zijn naar het “Tolt McDonald Park”. De Tolt is het riviertje dat hier loopt. Als we er aan komen, blijkt de elementary school van Carnation vandaag hun uitstapje te doen naar dit park. We zijn dus bepaald niet de enige die over de hangbrug gaat. Het is wel een prachtig oud exemplaar, dat lekker wiebelt als je er over loopt. Grappig!
Op zoek naar een leuk koffietentje vinden we er 1 die aan de achterkant :drive thru koffie met koeken en broodjes verkoopt en voor zo’n overdekte veranda met zitjes heeft. Het is maar klein maar het loopt als een tierelier. We moeten een tijdje wachten en zien de vreemdste soorten koffie klaargemaakt worden, bijvoorbeeld 1 die bestaat uit 2 espresso’s, aangelengd met zeker dezelfde hoeveelheid kokend water en dan afgemaakt met een hele laag ijsklontjes. Een soort American frappé! Hoe je koffie verkrachten kunt. Je ziet langs de weg wel meer van die hele kleine tentjes waar je koffie “drive thru” kunt krijgen, want die Amerikanen drinken de hele dag door koffie. Maar dan zijn er geen zitjes buiten. We zien toevallig nog de openingstijden van dit zaakje: 7 dagen in de week open, op werkdagen van 5.30 tot 5 uur ’s middags en in het weekend van 6.30 tot 5 uur. We rijden nog verder door, een stukje weer de bossen in (Mount Baker Snoqualmie National Forest). We zien langs de weg een wild stromende rivier, omgeven door bergen met naaldbomen en bovenop wat sneeuw. Een paar keer zien we ook mensen met kano’s beginnen aan een tocht. Jammergenoeg zien we ze niet 1 keer echt in het water. We rijden tot het plaatsje Skykomish, want daarna begint weer een echte pas en daar hebben we vandaag even geen zin in. Het blijkt een plaatsje met een groot rangeerterrein voor treinen te zijn. We lunchen aan de kant en zeggen voor de grap: we gaan pas weg als de trein is geweest. En ja hoor! Een gigantische trein, met 2 grote dieselloc’s voor en een waanzinnig aantal wagons met 2 dubbel gestapelde containers (Hamburg süd, Hanjin, 1 met Arabische tekens). Imposant om dat zo dichtbij te zien. Hij blijft een tijd staan wachten voor een rood sein. Waarschijnlijk komt er een trein van de andere kant, want wij hadden naast de weg hele stukken enkel spoor gezien.
We gaan weer een stukje terug naar de campround die wij op het oog hadden voor vandaag. In het plaatsje Monroe. Gek genoeg staat dat plaatsje niet op onze kaart, terwijl het een behoorlijke plaats is met een grote hoeveelheid winkels en benzinestations. Het is misschien heel recent zo uitgegroeid. Maar een oude kern is er ook, en (zoals wel vaker), zeker een stuk of 6 kerken van allerlei verschillende richtingen. Bij voorkeur zitten ze ook vlak naast elkaar. Net zoiets als een meubelboulevard bij ons, maar dan op religieus gebied.
Dag 24: 110,3 miles (177,51 km’s) totaal 3783,9 miles (6089 km’s)
20 mei
Dit wordt alweer onze laatste dag! Het weer is vrolijk, we beginnen met een zonnetje, dus we doen rustig aan en gaan na het ontbijt nog even in de zon zitten voor we vertrekken. Vandaag staat de Boeing tour (rondleiding door de Boeing fabriek) op het programma, een tip van een collega van Marcel. We hebben ons er eerder al voor opgegeven. Met de TomTom is het niet moeilijk het gebouw te vinden waar de tentoonstelling is en het startpunt van de tour. We zijn ruim op tijd en er wordt niet moeilijk over gedaan om met een eerdere groep mee te gaan.
Onze gids is Larry, een overenthousiaste Boeing medewerker van Amerikaans formaat, echte leren cowboyhoed, maar gelukkig ook met humor. We mogen niets meenemen, geen foto’s maken en precies bij de gids blijven. De hallen met de productielijnen van de verschillende modellen Boeings zijn gigantisch groot. En heel goed georganiseerd zo te zien. Ongelooflijk als je hoort in welk tempo hier de Boeings in elkaar gezet worden! Vroeger duurde het weken voordat er 1 af was, tegenwoordig is het een kwestie van dagen. Dan moet je wel bedenken dat een aantal (romp)onderdelen elders gemaakt worden en hier aan elkaar worden gekoppeld, maar dan nog!
Hierna komt het regeldeel: de Good Sam campground opzoeken (we hebben er 1 uitgezocht die naast Cruise America zit waar we morgen de RV inleveren) en de huurauto voor morgen ophalen, waarmee we naar het vliegveld rijden dat meer dan een uur rijden van de Cruise America vestiging af is. Omdat we nog aardig wat tijd hebben tussen inleveren en onze vlucht, zullen we morgen downtown Seattle bezoeken. We willen graag naar Pike’s Fish Market. Voor de kenners van het filmpje “Fish!” zal dat geen verrassing zijn. Voor de niet-kenners: De Pike Farmers Market is bekend om de kwaliteit van zijn producten, maar vooral van het plezier en de energie waarmee de kooplui de waar aan de man brengen. Het filmpje “Fish!” gaat over de viskraam hier waar met een hoop spektakel en plezier (gooien met vissen, razendsnel fileren, ondertussen adviezen gevend voor het bereiden) wordt gewerkt. Ik ben benieuwd!
We vinden alles heel snel, hebben geluk dat de campground nog een plaats heeft voor ons formaat RV en krijgen bij Avis (die zit weer naast de campground) een Ford Edge mee in plaats van de bestelde Ford Focus. Dat is een SUV, een model dat je bij ons niet ziet. Geen slechte deal!
Dag 25: 43,2 miles (69,5 km’s) totaal 3827,1 miles 6159 km’s
Dag 26 – Een dag langer vakantie.
Woensdag 21 mei waren we op tijd op het vliegveld, om van de koffers af te zijn, eerst inchecken. Maar inchecken lukte niet. Op zoek naar een medewerker van Delta Airlines (partner van KLM). Die wist te vertellen dat er helemaal geen vlucht gepland staat om 18.13 uur. De eerstkomende vlucht is op donderdag 22 mei om 13.28. Wij hebben toch duidelijk in onze E-ticket staan: woensdag 21 mei, 18.13 uur. De medewerkster van Delta Airlines is bereidwillig om ons voor de donderdagmiddagvlucht in te boeken. We hebben natuurlijk ook geprobeerd de touroperator te contacten, maar die zijn niet bereikbaar….. Dus maar een mail gestuurd, even afwachten welke reactie volgt.
De volgende actie is op zoek naar een hotel. We besluiten een overnachting te boeken in het Best Western hotel vlak bij de luchthaven. Met de hotelshuttle zijn we in een kwartiertje bij het hotel, waar we nog net de laatste kamer weten te bemachtigen (sold out). Het is een luxe kamer met kingsize bed en jacuzzi.
Dag 27
Op donderdag rustig opgestaan, ontbeten en met de shuttle van 10.00 uur naar Seattle-Tacoma Int. airport. Aan de balie van Delta ingechekt, bij de zelfde medewerkster die ons een dag tevoren heeft geholpen. Haar nog bedankt voor het omboeken naar de donderdagvlucht… Door de douane en langs de shops op het vliegveld. Elles heeft nog wat dingetjes gekocht en Marcel het boekje van de Fish! filosofie. Daarna koffiedrinken en wachten op de boarding om 11.50 uur.
De vlucht naar Amsterdam vertrok met ruim 20 minuten vertraging. Door het goede weer wist de bemanning dit helemaal in te lopen. Op Schiphol op de geplande aankomsttijd geland. Na het wachten op de koffers naar de taxi-ophaalbalie. De taxi verscheen na een kwartiertje. De laatste etappe van een prachtige reis.