3 mei
We vertrekken vroeg om rustig naar Buffalo te rijden. Marcel is het rijden even zat en het is hoofdzakelijk een stuk over de Interstate, dus ik ben vandaag de chauffeur. Het is te zien dat deze streek welvarender is: de wegen en de huizen zijn mooier onderhouden. We rijden door grote stukken prairieland waar koeien grazen. Het zijn duidelijk vleeskoeien: de kalfjes blijven gewoon bij hun moeder en ze staan op zulke uitgestrekte stukken land dat wel duidelijk is dat ze niet iedere avond terug worden gehaald om gemolken te worden. In Buffalo lunchen we en drinken we on-Amerikaans lekkere koffie bij de Busy Bee: echt sterk en geen veredeld slootwater! Het weer is een beetje onbestemd, maar het is duidelijk warmer dan we het eerder hadden. In Buffalo staat het Occidental Hotel: helemaal nog in stijl van de oude tijden. Je mag er in lopen en de kamers die niet bezet zijn ook bekijken. De muren hangen vol van foto’s uit de Wild West-tijd. Grappig is om tussen alle foto’s en krantenartikelen ineens een Volkskrant artikel te zien over het Occidental Hotel, uit het reizen-katern.
We zoeken vervolgens een campground uit en komen terecht bij Deer Park (Good Sam), waar we inderdaad 2 herten zien rondscharrelen tussen de enkele RV’s.
Dag 8: Afgelegd 139,9miles (225,14 km’s), totaal 1441,2 miles (2319 km’s)
4 mei
We hebben heerlijk rustig geslapen en na een douche en ontbijt skypen we eerst nog even met het thuisfront en vertrekken richting Cody, op naar Yellowstone. Eerst nog even boodschappen doen bij een supermarkt die Marcel op internet vond en die hij inschatte als goed gesorteerd. En inderdaad: we vinden hier écht lekker brood, Wasa knäckebrod (!) en alle keus in groenten die je maar wilt. Wel duur, maar daar moet je dan niet over zeuren. Selderij wordt per stengel verkocht en de ong. 300 gram pistachenootjes die we kopen kosten ook bijna 6 dollar.
Als we doorrijden, moeten we eerst de Bighorn Mountains over. Er liggen nog dikke muren weggeschoven sneeuw en we stijgen behoorlijk. De weg is heel stil en de waarschuwingsborden variëren van plaatjes van sneeuwscooters, elanden en overstekende koeien. Gelukkig komen we ze geen van allen tegen. Het landschap is indrukwekkend: mooie bergtoppen, met sneeuw bedekt en heel veel Ponderosa naaldbomen. In het piepkleine plaatsje Ten Sleep zou een pioneer museum zitten en dat leek ons wel leuk. Jammergenoeg is het gesloten op zondag. Eigenlijk niet zo gek: ondanks het feit dat het hier heel dun bevolkt is, zien we meerdere kerken. Lutherian, presbyterian, 7th days’ Saints, catholic, in alle soorten en maten. We nemen een klein tussendoorweggetje om een hoek af te snijden en rijden door inmiddels weer door prairieland. We moeten stoppen voor een overstekende kudde hard loeiende koeien (met veel kalfjes die het allemaal niet zo snappen) die worden opgedreven door 3 onvervalste cowboys op paarden. Prachtig!
Het weer is nog steeds erg vriendelijk: we kunnen zonder jas of vest buiten lopen en de zon schijnt gezellig. Cody is een plaatsje dat gesticht is door Buffalo Bill en er is van alles te doen en te zien. Er worden hier ook veel rodeo’s gehouden, maar dat is (jammergenoeg) vooral van juni tot september. Ik had er graag een willen zien, het lijkt me heel apart. Op straat zie je aardig wat mannen met cowboylaarzen en –hoeden lopen, een enkeling zelfs met sporen aan zijn laarzen. We zoeken in Cody een campground (Good Sam) op en worden door de dame achter de balie overspoeld met informatie. Ze adviseert vanavond te gaan eten bij Irma’s, het hotel/restaurant dat is opgericht door Buffalo Bill. We volgen haar advies op en eten een zalige steak (ik) en ribeye (Marcel). Het interieur is nog authentiek, met een prachtige kerstenhouten bar. De bediening loopt ook allemaal in western-kledij: van die typische geruite hemden.
Dag 9: Afgelegd 172,7miles (277,93 km’s) totaal 1613,9 miles (2597 km’s)
5 mei
’s Ochtends schijnt er een schitterend zonnetje. Vandaag gaan we naar Yellowstone!! Het is nog een flinke rit vanaf Cody naar de Oostelijke ingang. Die is net weer open, vrij gemaakt van sneeuw. We zien nog aardig wat huizen, behoorlijk afgelegen van de bewoonde wereld. Wat moet dat bijzonder zijn in de winter! Je moet dan echt een vriezer vol eten en een flinke voorraad groenteblikken ofzo hebben, want een groot deel van het jaar ben je ingesneeuwd. We zien ook nog een wintersportgedeelte, met 1 sleepliftje, waarschijnlijk alleen voor de plaatselijke bevolking.
Eenmaal in Yellowstone moeten we nog flink stijgen ( de Sylvan Pass) en we rijden tussen dikke muren van opgeschoven sneeuw. Rare gewaarwording dat het ondanks dat toch niet echt koud is. De eerste stop voor een bezienswaardigheid is voor een overzicht over het nog bevroren Yellowstone Lake. We drinken een kop koffie aan de oever. Hierna stoppen we voor hot springs, dat zijn behoorlijk stinkende (zwavel) stoompunten uit de grond. Wanneer we bijna weg willen lopen worden we gewaarschuwd door 2 mensen die al langer in een hoekje stonden te kijken. Ze wijzen, en ja hoor! Een eenzame grizzly die zoekt naar eten. De beer heeft ons niet n de gaten, is alleen maar aan het scharrelen in en op de grond. Geweldig! Omdat de wind richting de beer staat en we zeker dichterbij staan dan de 100 yard (91 meter) die wordt aanbevolen, vind ik het een rustiger idee om de RV weer op te zoeken. Een stukje verder zien we ineens allemaal auto’s aan de kant staan en mensen met enorme statieven en telelenzen. We parkeren ook en al snel worden we gewezen op de beer die nog dichterbij staat dan de andere. Deze is nog groter! Er is een park ranger bij die de bus met bear spray paraat heeft. Hij legt uit dat dit een mannetje is en de beer die we eerder zagen een vrouwtje. Omdat niemand de beer stoort laat hij het even begaan, maar als de beer nog dichterbij komt, wil hij toch iedereen terug in de voertuigen hebben. Vanuit de RV kijken we nog een tijd naar de beer, totdat hij uit ons zicht verdwijnt.
Verder naar Canyon Village, waar het visitor centre is met uitleg over het ontstaan van Yellowstone. Jammergenoeg is het nog bijna helemaal dicht. We vragen aan de ranger hoe het zit met de temperatuur in verband met overnachten in Yellowstone. De campground bij Canyon Village is nog dicht, omdat het daar nog vriest ’s nachts. Maar in Madison, dat wat lager ligt, kunnen we wel terecht. Daar ligt de minimumtemperatuur rond het vriespunt, maar dat is het dan maar een hele korte periode, te kort om de tanks van de RV te bevriezen. Op naar Madison dus! Na een uurtje rijden worden we daar te woord gestaan door een uiterst vriendelijke receptionist die we heel goed verstaan. Blijkt het een Brit te zijn die hier 6 maanden van het jaar samen met zijn vrouw werkt, afkomstig is uit York en ook diverse keren in Amsterdam is geweest. Grappig! De campground is prachtig aangelegd, heel ruim opgezet. Nog niet alle plaatsen zijn sneeuwvrij gemaakt. Dat maakt dat iedereen lekker ruimte om zich heen heeft. We zien zelfs nog een flink aantal die-hards die hier in tenten overnachten. Stoer hoor!
Dag 10: afgelegd 121,4 miles (195,37 km’s), totaal 1735,3 miles (2793 km’s)
6 mei
We staan op en vertrekken na een ontbijtje. Jammer genoeg is de zon weg en het begint al snel zelfs licht te sneeuwen! We rijden zuidwaarts, naar Old Faithful, de geiser die heel regelmatig een eruptie heeft. Een flink aantal zijweggetjes naar bezienswaardigheden of uitzichtpunten is nog afgesloten omdat er nog een flinke hoeveelheid sneeuw op de weg ligt. Onderweg zien we wel een paar geiserbassins, sommige bubbelen constant met van die luchtbellen onder de modder (blob, blob), andere stomen en hebben de vreemdste kleuren: van ijsblauw tot diep oranje of groen, afgewisseld met wit gesteente. Er staan tussendoor stammen van dode bomen. Echt een heel apart landschap! In het visitor education centre lezen we dat het allemaal vulkanische verschijnselen zijn: in feite is heel Yellowstone een groot vulkanisch gebied. Ook onder het meer zitten kraters, waardoor ’s winters grote gaten in het ijs zitten midden op het meer. Dit gebied is het gebied met het meeste aantal geisers ter wereld !
De tijd waarop men verwacht dat de Old Faithful weer uitbarst staat ook aangegeven. Voor de zekerheid gaan we ongeveer 10 minuten eerder die kant op. We zijn niet de enige die daar staan te wachten in de natte sneeuw om te wachten op de stoomfontein. En inderdaad, bijna exact om 10.50 uur, zoals aangekondigd, spuit er ineens een grote fontein van stoom uit de kleine krater. Indrukwekkend en absoluut het kleumen waard!
Na een snelle lunch in de RV rijden we weer terug (de weg verder is nog afgesloten, vanwege de sneeuw en de steile pas die daar ligt) naar Madison om vandaar verder te rijden naar Mammoth Hot Springs, dat helemaal noordelijk in Yellowstone ligt. Af en toe zien we nog bizons, maar we merken dat we die al weer “gewoon” gaan vinden. Een mens is snel verwend.
Er wordt aan de weg gewerkt en we moeten afwisselend over 1 smalle baan rijden. Het rijden is hier ook zonder werkzaamheden vermoeiend: de weg is smal en we hebben regelmatig grote touringcars met toeristen als tegenligger. Eenmaal in Mammoth reserveren we eerst een plek op de campground, want deze is veel kleiner dan die in Madison. Daarna gaan we terug om de door de natuur met behulp van de warmwaterbronnen gevormde terrassen te bekijken. Het gesteente hier is onder hoge druk en temperatuur gesmolten travertin, dat door het water mee naar buiten wordt genomen en daar wordt afgezet in de vorm van witte terrassen. Daar waar het water uit de grond komt, is de grond oranje. Op enkele andere plaatsen zijn weer de meest onwaarschijnlijke andere kleuren te zien. We lopen het hele rondje om de terrassen en zijn dan wel toe aan een kop warme thee. We zoeken de campground op en krijgen een cadeautje: vlakbij onze plek staat een heel groot hert op z’n gemakje te grazen. Ik maak er snel een paar foto’s van, maar die haast was eigenlijk niet nodig: hij blijft zeker nog een uur rond onze RV scharrelen en grazen. Mooi!
’s Avonds hebben en we geen warm water meer: de boiler is er mee gekapt, en ook het lampje van de schakelaar is uit. We raadplegen de handleiding en checken de zekering (nou ja, Marcel dan.. en hij moet ze allemaal checken want er staat niet bij welke voor welk apparaat is). Ze lijken allemaal in orde. De rest doet het allemaal wel, ondanks dat we niet op elektriciteit staan hier in Yellowstone. Het is wel razend koud en we zijn moe van de kou en alle indrukken.
Dag 11: Afgelegd 75,4 miles (121,34 km’s), totaal 1810,7 miles (2914 km’s)
7 mei
We worden vroeg wakker (geen wonder) en besluiten direct op te staan (nadat de kachel even heeft geloeid) om Yellowstone uit te rijden en terug naar Cody te gaan. Waarom terug? Ten eerste omdat Cody heel leuk was, met veel winkels die we nog niet hadden gezien, ten tweede omdat er een heel mooi en uitgebreid museum is, over Buffalo Bill, de indianen en hun cultuur, de natuur van deze omgeving en alles over geweren en ten derde omdat Cody toeristisch is en we daar wel een RV service hadden gezien.
Het eerste stuk sneeuwt het af en toe behoorlijk en is het zicht beperkt. Het is nog heel vroeg en we komen bijna alleen maar sneeuwschuivers tegen. De sneeuw is wel een voordeel om beesten te spotten: op een grote witte vlakte zien we een wolf! Te ver weg om een goede foto van te maken, maar wel mooi. En over de weg schiet een wit konijntje. Verder zien we nog bisons. Als we eenmaal Yellowstone uit zijn, zien we langs de weg ineens een hele verzameling longhorn geiten. We stoppen en een wildenthousiaste Amerikaan die het ook ziet en stopt, noemt het een “once in a lifetime experience”. Nou, voor ons zal het dat zeker wel zijn. Ze klauteren over onmogelijke richeltjes tegen de berghelling op. Geweldig! Wel oppassen voor de stenen die daarmee naar beneden denderen. Twee mannetjesexemplaren vinden het nodig om elkaar nog even flink met de horens te lijf te gaan. Het geeft een donderklap, en je vraagt je af waarom ze dat nou net op zo’n richeltje moeten doen. Dat vinden ze kennelijk zelf ook, want het blijft bij één knal.
Eenmaal in Cody gaan we eerst Cruise America bellen. Dat werkt via een call center met een rap pratende dame. Oh, ik haat call centers! Volgens mij worden deze mensen ook afgerekend op de lengte van het gesprek, ze wil alleen weten waarvoor ik bel en zo snel mogelijk het nummer waarop we teruggebeld kunnen worden. En ook niet haar best doen om een beetje langzamer te praten!! Als we na een tijdje teruggebeld worden, lopen we inmiddels in het museum. Een vriendelijke dame van Cruise America, die duidelijk praat, vraagt wat het probleem is en waar we zijn. Ook hoe laat het bij ons is. Binnen een kwartiertje belt ze weer en geeft het adres op waar we de boel kunnen laten fiksen. Goede service! We gaan er direct naar toe (met ons toegangsbewijs mogen we het museum toch zo weer in). Met de hulp van het navigatiesysteem zijn we er binnen 10 minuten en worden geholpen door een klein mannetje met een grote baard, grijs krulhaar tot op z’n schouders en gelukkig veel verstand van RV’s. Hij checkt ook de zekeringen, controleert alles aan de buitenkant van de boiler en constateert dat de thermostaat kapot is. Een miezerig klein dingetje dat hij gelukkig snel kon vervangen. In een kwestie van minder dan een half uurtje is alles weer gefikst. We geven hem 10 dollar fooi, wat hij wel kan waarderen.
We gaan weer terug naar het museum, dat nog anderhalf uur open is. Het kaartje is 2 dagen geldig, dus de rest doen we morgen nog. In het museum belt de vriendelijke dame van Cruise America nog eens om te checken of alles naar wens is afgehandeld. Jazeker!
Dag 12: Afgelegd: 135,7 miles (218,38 km’s) totaal 1946,4 miles (3132 km’s)
8 Mei
Als we wakker worden, zien we een vrolijk zonnetje! We staan op ons gemak op en gaan eerst het museum verder bezoeken. Er is daar een mooie binnentuin waar we in de zon koffiedrinken. In het museum is van alles te doen: er lopen allerlei groepen rond en ook wordt er een “afstand-les” gegeven: via skype hebben 2 medewerkers contact met een schoolklas in West-Virginia. We kijken geïnteresseerd toe: wat een prachtig gedisciplineerde en enthousiaste kinderen! Dat is wel anders dan bij ons. Als de les is afgelopen praten we nog na met de medewerkers: dit soort lessen geven ze eigenlijk aan kinderen over de hele wereld, Indonesië, Frankrijk, alleen Nederland nog niet.
Na het museum doen we nog wat boodschappen en shoppen in de hoofdstraat van Cody. Hier kun je serieuze western-outfits kopen, er is een winkel gespecialiseerd in handgemaakte westernlaarzen, één met echte westernzadels (prachtig!) en natuurlijk ook de geijkte souvenir-shops met commerciële troep tegen commerciële prijzen. Ook de overige kledingwinkels zijn georiënteerd op de westernstijl: voor vrouwen veel lange rokken en kanten shirts en bloezen, voor mannen de geijkte geruite hemden met gewelfde frontjes.
Hierna zitten we op de campground Ponderosa nog lekker op onze stoeltjes voor de RV van het zonnetje te genieten tot die achter de bergen verdwijnt en direct de temperatuur een graad of 8 laat zakken. We maken na het eten plannen voor de volgende dagen: het idee om Teton te bezoeken moeten we laten varen als we kijken naar de temperatuur: het wordt nachtvorst van -8 tot -10 daar. We hebben in Chicago nog een verklaring moeten tekenen dat we verantwoordelijk zijn voor vorstschade, dus dat zullen we maar niet doen. We rijden wel door Yellowstone, nu langs de zuidelijke route die vanaf morgen open moet zijn, en dan door via de westuitgang tot een gebied dat uit de gevarenzone ligt voor strenge nachtvorst (met dank aan google en alle weatherforecast-sites).
Dag 13: Afgelegd 4,5 miles (7,24 km’s) totaal 1950,9 miles (3140 km’s)
9 mei
We zijn van plan om vandaag een flink stuk te rijden. Ons doel is Het kleine plaatsje Warm River, waarvan we hopen dat het zijn naam eer aandoet. Er is daar een campground in het National Forest, meestal zijn die heel mooi gelegen midden in de natuur. Het eerste stuk rijd ik, en halverwege in Yellowstone neemt Marcel het stuur over. Vandaag is de eerste dag dat de zuidelijke wegen open zijn, en wij maken er direct gebruik van. Naast de weg liggen hoog opgeworpen muren van sneeuw. Op een gegeven moment begint het opnieuw flink te sneeuwen. We maken er een filmpje van, want al met al ziet het er wel mooi en bijzonder uit. We halen koffie bij de general store van Old Faithful en rijden richting de westuitgang. Naast de weg zien we weer een heleboel auto’s staan bij een parkeerplaats, dus we gaan even kijken. Er staan 2 vrouwtjes bizons met 1 kalf dat drinkt bij zijn moeder. Schattig! Bizonkalfjes zijn oranjebruin van kleur, heel mooi.
Als we Yellowstone uit zijn, wordt de sneeuw heviger. Om zo kort mogelijk naar Warm River te rijden, dachten we een kleine secundaire weg te nemen. De sneeuw wordt echter zo hevig dat we daar maar vanaf zien. Dan maar omrijden, maar liever over een drukkere weg die wellicht nog wordt schoongeveegd. Dat laatste blijkt een illusie. Het wordt van slecht nog slechter tot echt beroerd: keiharde sneeuw, onweer, een gemeen laagje op de weg. We rijden heel voorzichtig en langzaam. Dat blijkt niet voor niets: onderweg zien we 3 auto’s die van de weg zijn afgegleden. Er stoppen al direct andere auto’s bij (van die stevige pick-up trucks) en omdat wij niet zouden weten hoe we konden helpen, rijden wij voorzichtig door. Leuk vind ik het inmiddels niet meer.
Op de plek waar we zouden moeten afslaan naar Warm River is het nog steeds noodweer. Met dit weer wil je ook niet met je camper op een primitieve campground van National Forest staan. Bovendien houd je dan het bevriezingsgevaar met dit weer. We rijden dan ook nog maar even door en kruizen af op Idaho Falls, een grotere stad die nog wat zuidelijker ligt. En een paar mijl voorbij Ashton zien we in de verte blauwe lucht. Achter ons is het nog helemaal zwart, voor ons vriendelijke witte wolkjes met stukken blauw er tussen. De wind is wel heel hard, maar het verschil is ongelooflijk. In Idaho Falls zoeken we eerst de waterval op. Die blijkt kunstmatig te zijn aangelegd in de Snake River, ten behoeve van een waterkracht-energiecentrale. Het is een hele brede waterval over een aangelegde rand. Hoe het precies werkt wordt me niet duidelijk, maar het ziet er wel mooi uit. We lopen zonder jas buiten en genieten van het zonnetje. Als we een campground hebben opgezocht, klappen we de stoeltjes uit en zitten nog een uurtje in de zon plannen te maken voor morgen. Wat een rare dag!
Dag 14 Afgelegd 259,9 miles (418,26 km’s) totaal 2210,8 miles (3558 km’s)